คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1/2481

สืบพะยานโจทก์หมดแล้วโจทก์ยื่นคำร้องขอเพิ่มเติมฟ้อง เมื่อจำเลยไม่คัดค้าน ศาลอนุญาตให้เพิ่มเติมฟ้องได้ และถ้าจำเลยไม่ได้ยกประเด็นเรื่องแก้ฟ้องขึ้นว่ากล่าวในชั้นอุทธรณ์แล้ว ศาลอุทรณ์ไม่มีอำนาจวินิจฉัยประเด็นนั้น

เดิมโจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานบุกรุกตาม ม.๓๒๗ - ๓๒๘ จำเลยให้การปฏิเสธ เมื่อสืบพะยานโจทก์หมดแล้ว(พะยาน ๔ ปาก) โจทก์ยื่นคำร้องขอให้ลงโทษตาม ม.๓๓๙ (๒)

ศาลชั้นต้นสอบถามจำเลยๆ ว่าไม่ได้ทำผิดดังคำร้อง ต่อจากนั้นจำเลยก็นำพะยานเข้าสืบปฏิเสธข้อหาเดิมและข้อหาเพิ่มเติม

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตาม ม.๓๓๙(๒)

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์เห็นว่าโจทก์ขอเพิ่มเติมฟ้อง เมื่อสืบพะยานโจทก์หมดแล้ว เป็นการเอาเปรียบจำเลย ทำให้จำเลยเข้าใจผิดหลงต่อสู้คดีต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.๑๖๔ จึงพิพากษายกฟ้องโจทก์

ศาลฏีกาเห็นว่า อุทธรณ์ของจำเลยขอให้ศาลพิจารณาถ้อยคำพะยานโจทก์ตอนที่ว่าด่าให้ถี่ถ้วน จำเลยมิได้กล่าวเป็นกิจจะลักษณว่าหลงต่อสู้ ในชั้นศาลชั้นต้นจำเลยก็มิได้คัดค้านว่าไม่ควรอนุญาต จำเลยได้นำพะยานมาสืบแก้ข้อหาเพิ่มเติมแล้ว แสดงว่าไม่ได้หลงข้อต่อสู้ จึงพิพากษาย้อนสำนวนไปให้ศาลอุทธรณ์พิจารณาพิพากษาใหม่ตามคำขอในอุทธรณ์