คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 100/2496

ในคดีอาญา เมื่อโจทก์ฎีกา แม้ได้ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยรับไปแล้ว ถ้าต่อมาไม่ทราบว่าจำเลยอยู่ที่ใด ตามตัวไม่พบ ส่งหมายนัดแถลงการณ์ให้จำเลยไม่ได้ และโจทก์ไม่สามารถจะนำส่งหมายนัดให้จำเลยได้ ย่อมถือว่าไม่ได้ตัวจำเลยมาทำการพิจารณา ศาลฎีกาต้องสั่งจำหน่ายฎีกาของโจทก์./

คดีนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า นายช้าจำเลยที่ ๑ ผิด ตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา ๓๐๑, ๖๐ จำคุก ๑๐ ปี อายุ ๑๗ ปีลดโทษกึ่งคงเหลือ ๕ ปี ยกฟ้องปล่อยตัวจำเลยที่ ๒.

จำเลยที่ ๑ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ว่า จำเลยที่ ๑ ผิดตามมาตรา ๒๙๙, ๖๐ จำคุก ๓ ปีลดกึ่งเหลือ ๑ ปี ๖ เดือน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาตรวจสำนวนปรากฎว่า นายช้าจำเลยต้องขังมาพอแก่โทษ ทางเรือนจำได้ปล่อยตัวนายช้าไปบัดนี้นายช้าจำเลยจะอยู่ที่ใด ตามตัวไม่พบ ส่งหมายนัดแถลงการณ์ให้นายช้าจำเลยไม่ได้ โจทก์ไม่สามารถจะนำส่งหมายนัดให้นายช้าได้ คดีนี้ศาลจึงไม่ได้ตัวจำเลย มาทำการพิจารณาได้ จึงสั่งให้จำหน่ายฎีกาโจทก์เสียจากสารบบความ.