คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1000/2492

โจทก์ฟ้องที่เกิดเหตุรวม 2 ตำบล ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยได้กระทำผิดในตำบลหนึ่งนั้น ไม่เรียกว่า ข้อเท็จจริงที่ได้ความตามทางพิจารณาต่างกับฟ้อง ลงโทษจำเลยได้

การรับของโจร ไม่จำต้องรับไว้จากคนร้ายที่ลักมาโดยตรง เพียงแต่รับไว้โดยรู้ว่าทรัพย์นั้นได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย ก็มีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา 321 ได้.

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์หรือรับของโจร จำเลยปฏิเสธ ศาลชั้นต้นพิพากษาจำคุกจำเลยที่ 2 สองเดือน ตามมาตรา 321 ก.ม.ลักษณะอาญา ยกฟ้องจำเลยที่ 1 ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยที่ 1 มีผิดตามมาตรา 321 จำคุก 2 เดือน

จำเลยที่ 1 ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า โจทก์ฟ้องที่เกิดเหตุรวม 2 ตำบล คือตำบลโนนค้อ และตำบลโนนเพ็ก คดีนี้ได้ความว่า จำเลยที่ 1 กับพวกได้นำของกลางของเจ้าทรัพย์ที่ถูกลักไปขายให้แก่จำเลยที่ 2 และนายทองนาคที่ตำบลโนนเพ็ก ข้อเท็จจริงที่ได้ความ จึงไม่ต่างกับที่กล่าวในฟ้อง ลงโทษจำเลยได้

ส่วนการรับของโจรนั้น ไม่จำต้องรับไว้จากคนร้ายที่ลักมาโดยตรง เพียงรับไว้โดยรู้ว่าทรัพย์นั้นได้มาโดยการกระทำผิดกฎหมาย ก็มีความผิดตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 321 ได้

พิพากษายืน.