คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1000/2494

โจทก์ฟ้องจำเลยเรียกเงินกู้ตามสัญญากู้ จำเลยให้การว่าสัญญารายนี้ไม่สมบูรณ์เพราะจำเลยมิได้กู้เงินเอาเงินของโจทก์ไปเลย หากแต่จำเลยถูกหลอกลวงให้พิมพ์ลายมือลงในสัญญา ดังนี้จำเลยย่อมมีสิทธินำพยานบุคคลเข้าสืบประกอบข้อต่อสู้ของจำเลยได้ ไม่ต้องห้ามตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา 94

โจทก์ฟ้องขอให้บังคับจำเลยชำระเงินกู้ตามสัญญากู้เป็นเงิน ๔๕๐๐ บาทพร้อมทั้งดอกเบี้ย

จำเลยปฏิเสธว่าไม่ได้กู้เงินของโจทก์ ฯลฯ

ศาลชั้นต้นไม่เชื่อว่าจำเลยกู้เงิน พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า คดีนี้ ตามคำให้การแก้คดีของจำเลยเป็นข้อต่อสู้ว่า สัญญารายนี้ไม่สมบูรณ์เพราะจำเลยไม่ได้กู้เงินของโจทก์ไปเลย หากแต่จำเลยถูกหลอกลวงให้พิมพ์ลายมือในสัญญา ดังนี้ จำเลยจึงมีสิทธินำพยานบุคคลมาสืบประกอบข้อต่อสู้ของจำเลยได้

ส่วนข้อเท็จจริงคงฟังตามศาลล่าง

จึงพิพากษายืน