คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1001/2493

ขอใบเหยียบย่ำแล้วไม่ทำประโยชน์ใน 2 ปี ย่อมสิ้นสิทธิแห่งการจับจองที่ดินนั้นแล้ว เมื่อเจ้าพนักงานออกใบเหยียบย่ำในที่ดินนั้นให้ผู้อื่นจับจองต่อไป ผู้ได้รับใบเหยียบย่ำเดิมจะขัดขวางไม่ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยขอใบเหยียบย่ำที่ดินทับที่ของโจทก์ ขอให้ศาลพิพากษาว่าที่พิพาทเป็นของโจทก์ ห้ามจำเลยเกี่ยวข้อง

ศาลชั้นต้นฟังว่าที่พิพาทอยู่ในใบเหยียบย่ำของโจทก์จริงแต่ที่วิวาทว่างเปล่า ปราศจากการครอบครองโจทก์หมดสิทธิ พิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าโจทก์ขอใบเหยียบย่ำไว้แล้วไม่ทำประโยชน์ใน 2 ปี โจทก์สิ้นสิทธิแห่งการจับจองที่ดินตามพระราชบัญญัติออกโฉนดที่ดิน (ฉบับที่ 6) 2479 มาตรา 9 โจทก์จะอ้างว่าจำเลยเหยียบย่ำที่พิพาทไม่ชอบด้วยกฎหมายไม่ได้ พิพากษายืน