คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1002/2484

การหลีกเลี่ยงหรือพยายามหลีกเลี่ยงภาษีศุลกากรหรือการฉ้อหรือพยายามฉ้อภาษีเป็นความผิดซึ่งกฎหมายระบุให้ลงโทษอย่างเดียวกัน แต่การนำของต้องห้ามไม่มีกฎหมายระบุเป็นพิเศษ ฉะนั้นถ้าเป็นเพียงพยายามก็ต้องลงโทษฐานพยายามตามกฎหมายอาญามาตรา 60

ได้ความว่าจำเลยพยายามนำน้ำตาลทรายออกนอกพระราชอาณาจักร ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยผิดพระราชบัญญัติศุลกากรตามฟ้องโจทก์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่าความผิดของจำเลยอยู่ในชั้นพยายามเพราะเรือที่บรรทุกยังมิได้ออกจากเขตต์ท่า จึงพิพากษาแก้ให้ลงโทษจำเลยเพียง ๒ ใน ๓ ตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๖๐

โจทก์ฎีกาว่าพระราชบัญญัติศุลกากรมาตรา ๒๗ บัญญัติว่า การกระทำผิดหรือพยายามกระทำผิดมีอัตราโทษอย่างเดียวกันฉะนั้นจะใช้กฎหมายลักษณอาญามาตรา ๖๐ บังคับคดีนี้ไม่ได้ ศาลฎีกาเห็นว่าตามมาตรา ๒๗ พระราชบัญญัติศุลกากรระบุฉะเพาะเรื่องพยายามหลีกเลี่ยงการเสียภาษีศุลกากรหรือพยายามหลีกเลี่ยงบทกฎหมายใด ๆ ฯลฯ โดยเจตนาจะฉ้อค่าภาษีของรัฐบาล ส่วนคดีนี้ได้ความว่า น้ำตาลทรายเป็นของห้ามขาด มิให้ผู้ใดนำออกไปนอกพระราชอาณาจักร จึงไม่ใช่เจตนาหลีกเลี่ยงค่าภาษีศุลกากรหรือเจตนาจะฉ้อค่าภาษีของรัฐบาล กรณีไม่อยู่ในบังคับของมาตรา ๒๗ แห่งพระราชบัญญัติศุลกากร ควรวางโทษจำเลยฐานพยายามกระทำผิดตามกฎหมายลักษณอาญามาตรา ๖๐ ประกอบด้วยมาตรา ๑๑ จึงพิพากษายืน