คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1006/2493

จำเลยมิได้ถามค้านพยานโจทก์ในประเด็นข้อใดไว้ แล้วนำพยานของตนในประเด็นข้อนั้นมาสืบในภายหลัง เป็นการต้องห้าม ป.ม.วิแพ่งมาตรา 89 ศาลจะไม่ยอมรับฟังคำจำเลยในประเด็นข้อนั้นได้

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยออกจากห้องเช่าอ้างเหตุว่า จำเลยผิดนัดไม่ส่งค่าเช่า

จำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้ผิดนัด

ศาลชั้นต้นเห็นว่าจำเลยไม่มีพยานหลักฐานที่จะรับฟังได้ตาม ก.ม.มาแสดงต่อศาล ส่วนพยานบุคคลที่จำเลยนำมาสืบว่าได้เคยส่งค่าเช่าไปชำระแก่โจทก์ ๆ ไม่รับความข้อนี้จำเลยไม่ได้ถามค้านพยานโจทก์ไว้ตาม ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๙ ห้ามไม่ให้รับฟังคำพยานเช่นนี้ ข้อต่อสู้ของจำเลยฟังไม่ขึ้น พิพากษาขับไล่จำเลย

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่าการที่ศาลล่างทั้ง ๒ ไม่ยอมรับฟังคำพยานจำเลยนั้น เป็นด้วยจำเลยมิได้ถามค้านพยานโจทก์ในประเด็นข้อนี้ไว้ เป็นการชอบด้วย ป.ม.วิ.แพ่งมาตรา ๘๙ แล้ว และฉะเพาะเรื่องนี้คดีไม่มีเหตุจำเป็นอย่างใดที่ศาลนี้จะรับฟังคำพยานจำเลยดังกล่าว

พิพากษายืน