คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 10100/2553

เมื่อผู้ร้องซึ่งเป็นเจ้าพนักงานท้องถิ่นพบว่ามีการก่อสร้างอาคารผิดจากแบบแปลน ผู้ร้องชอบที่จะออกคำสั่งให้ระงับการก่อสร้างและสั่งให้แก้ไขให้ถูกต้องตาม พ.ร.บ.ควบคุมอาคาร พ.ศ.2522 มาตรา 40 (1) และ 41 แต่ผู้ร้องกลับปล่อยให้มีการก่อสร้างไปจนกระทั่งเห็นว่าเป็นกรณีไม่อาจแก้ไขให้ถูกต้องได้จึงมีคำสั่งให้รื้อถอนอาคารตามมาตรา 42 จากนั้นจึงมีคำสั่งให้ระงับการก่อสร้างในภายหลัง การออกคำสั่งของผู้ร้องจึงไม่เหมาะควรแก่ระยะเวลา และไม่ถูกต้องตามขั้นตอนของกฎหมาย กรณีจึงยังไม่มีเหตุอันควรที่จะออกหมายจับผู้คัดค้านผู้ก่อสร้างอาคารมากักขังไว้ตามมาตรา 43 (1)

ผู้ร้องยื่นคำร้อง ขอให้มีคำสั่งจับกุมผู้คัดค้านมากักขังไว้จนกว่าจะยินยอมปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ.2522 มาตรา 43

ผู้คัดค้านยื่นคัดค้านว่า ผู้คัดค้านมิได้ก่อสร้างอาคารผิดแบบ ขอให้ยกคำร้อง

ศาลชั้นต้นพิจารณาแล้วมีคำสั่งให้ออกหมายจับผู้คัดค้านมากักขังไว้จนกว่าจะปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้าพนักงานท้องถิ่นตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ.2522 มาตรา 43 (1)

ผู้คัดค้านอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ภาค 8 พิพากษายืน ค่าฤชาธรรมเนียมในชั้นอุทธรณ์ให้เป็นพับ

ผู้คัดค้านฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่าในเรื่องอำนาจหน้าที่ของเจ้าพนักงานท้องถิ่นผู้ร้องนั้น หากปรากฏว่ามีการก่อสร้างอาคารผิดแบบ ผู้ร้องชอบที่จะออกคำสั่งให้ผู้คัดค้านระงับการก่อสร้างและสั่งให้แก้ไขให้ถูกต้องตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ.2522 มาตรา 40 และ 41 กรณีปรากฏว่ามีบันทึกว่ามีการตรวจพบตั้งแต่วันที่ 10 กุมภาพันธ์ 2538 แล้วว่ามีการเจาะเสาเข็มที่อาจมีการต่อเติมอาคารให้ผิดไปจากแบบ และนายกเทศมนตรีในฐานะเจ้าพนักงานท้องถิ่นผู้ร้องมีบันทึกคำสั่งให้แจ้งเจ้าของอาคารดำเนินการให้ถูกต้อง แต่ไม่ปรากฏว่ามีหนังสือแจ้งให้ผู้คัดค้านระงับการก่อสร้างและแก้ไขให้ถูกต้อง คงปล่อยให้มีการก่อสร้างไปจนกระทั่งเห็นว่าเป็นกรณีไม่อาจแก้ไขให้ถูกต้องได้ จึงออกคำสั่งให้รื้อถอนอาคารบางส่วนเมื่อวันที่ 21 กรกฎาคม 2538 แล้วกลับมามีคำสั่งให้ระงับการก่อสร้างในภายหลังเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 2538 การออกคำสั่งของผู้ร้องดังกล่าวจึงไม่เหมาะควรแก่ระยะเวลาและไม่ถูกต้องตามขั้นตอนตามพระราชบัญญัติควบคุมอาคาร พ.ศ.2522 มาตรา 40, 41, 42 และ 43

พิพากษากลับ ให้ยกคำร้องของผู้ร้อง ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นฎีกาให้เป็นพับ.