คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1011-1028/2495

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยใช่เครื่องมือประจำที่ทำการจับสัตว์น้ำในที่สาธารณะประโยชน์ โดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ปรากฎว่า แพสดุ้งใหญ่ที่จำเลยใช้ทำการาจับปลา มีลักษณะเป็นแพถ่อเคลื่อนที่ไปมาได้ เวลาทำการจับปลาตามปกติ ก้ไม่ต้องลงหลักปัก ผูก ขึงรั้งถ่วง หรือใช้งิธีอื่นให้แพอยู่กับที่ เพราะตามปกติจับปลาในที่น้ำนิ่ง และตามข้อเท็จจริงที่ศาลฟังมาก็ไม่ปรากฎว่าจำเลยได้ลงหลักปักผูกแพให้อยู่กับที่ในเวลาทำการประมง ในลักษณะประจำที่ ดังนี้ คดียังไม่พอจะชี้ขาดว่าจำเลยได้ใช้เครื่องมือประจำที่ ทำการประมงดังฟ้อง ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยใช้เครื่องมือประจำที่ทำการจับสัตว์น้ำในลำห้วยหลวงอันเป็นที่สาธารณะประโยชน์โดยไม่ได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.การประมง พ.ศ. ๒๔๙๐ มาตรา ๔, ๓๑, ๖๑, ๖๙, ๗ ฯลฯ

ศาลชั้นต้นพิจารณาคดีทั้ง ๑๘ สำนวนนี้รวมกันแล้วพิพากษาว่า การใช้แพสดุ้งใหญ่จับปลาโดยปกติในน้ำนิ่งแพลอยอยู่กับที่ ไม่ต้องลงหลักปัก ผูก ขึง รั้ง ถ่วง หรือใช้งิธีอื่นใดให้แพอยู่กับที่ เวลาทำการประมง ก็เป็นการทำเพิ่มเติม หรือหากจะมีการปักหลักให้แพอยู่กับที่ในขณะลมพัดจัด ซึ่งเป็นเรื่องผิดปกติไม่ใช่ลักษณะธรรมดาของแพสดุ้งใหญ่ จึงไม่มีลักษณะเป็นเครื่องมือประจำที่ พิพากษาฟ้อง

โจทก์ อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า แพสดุ้งใหญ่ที่จำเลยใช้ทำการจับปลาในคดีนี้ ปรากฎว่า มีลักษณะเป็นแพถ่อเคลื่อนที่ไปมาได้ เวลาทำการจับปลาตามปกตอ ก็ไม่ต้องลงหลัก ผูก รั้ง ถ่วง หรือใช้วิธีอื่นให้แพอยู่กับที่ เพราะตามปกติจับปลาในน้ำนิ่ง ทั้งตามข้อเท็จจริงที่ศาลอุทธรณ์ฟังมานั้น ก็ไม่ปรากฎว่าจำเลยในคดีนี้ได้ลงหลักปักผูกแพให้อยู่กับที่ในเวลาทำการประมงในลักษณะอันให้ถือได้ว่าเป็นเครื่องมือประจำที่ดังโจทก์ฟ้อง แต่อย่างใด คดียังไม่พอที่จะซื้อขาดว่าจำเลยใช้เครื่องมือประจำที่ ทำการประมงดังฟ้อง

จึงพร้อมกันพิพากษายืน