คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1013/2472

อำนาจศาลอุทธรณ์ที่จะสั่งให้สืบพะยานเพิ่มเติม

คดีนี้จำเลยคัดค้านว่าเมื่อจำเลยยื่นอุทธรณ์แล้ว ศาลอุทธรณ์ย้อนสำนวนสั่งให้ศาลเดิมสืบพะยานโจทก์ที่ยังไม่ได้เบิกความ ๒ ปาก ตามประเด็นที่ศาลอุทธรณ์กะมาให้ ดังนี้ เปนการปรักปรำจำเลย

ศาลฎีกาเห็นว่าพ.ร.บ.วิธีพิจารณาอาญา ร.ศ.๑๑๕ ม.๓๑ ให้อำนาจแก่ศาลอุทธรณ์ที่จะสั่งให้สืบพะยานเพื่อให้สิ้นความสงสัย และเรื่องนี้ศาลอุทธรณ์ก็ใช้ดุลยพินิจในทางที่ชอบแล้วและจำเลยก็มีอำนาจที่จะชักค้านพะยานเหล่านั้นได้ข้อค้านของจำเลยฟังไม่ขึ้น จึงตัดสินยืนตามศาลล่างทั้ง ๒ ให้ประหารชีวิตจำเลย