คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1015/2487

ค่าเสียหายฐานผิดสัญญาซื้อขายนั้นต้องคำนวณเอาจากวันที่ผิดสัญญา

ถ้าโจทก์นำสืบค่าเสียหายให้แน่นอนไม่ได้ ศาลก็กำหนดให้ตามจำนวนที่เห็นสมควร

โจทก์ฟ้องค่าเสียหายฐานผิดสัญญา จำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้ผิดสัญญา แม้ไม่กล่าวถึงค่าเสียหายโจทก์ก็ต้องนำสืบถึงจำนวนค่าเสียหาย

ศาลแพ่งพิพากษาว่าจำเลยผิดสัญญาไม่ส่งยาที่ตกลงขายให้แก่โจทก์ แต่ค่าเสียหายนั้นจะถือเอาราคายาครั้งสุดท้ายก็ยังไม่เป็นการแน่นอน ศาลจึงกะให้คำนวณตามสมควร ๑๐๐๐ บาท

ศาลอุทธรณ์พิพากษาากำหนดค่าเสียหายให้ ๓๒๗๕ บาทตามฟ้อง

จำเลยฎีกา ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า สำหรับค่าสินไหมทดแทนนั้น ศาลอุทธรณ์ว่าจำเลยไม่ได้ต่อสู้ในค่าสินไหมทดแทน ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้ผิดสัญญาไม่ต้องรับผิดตามฟ้องของโจทก์เลย โจทก์จึงต้องนำสืบว่า โจทก์ต้องเสียหายตามฟ้อง ที่ศาลอุทธรณ์ว่าถ้าถือตามราคายาที่ขายกันเวลานี้ (เวลาพิจารณาคดี) โจทก์จะต้องขาดกำไร ๓๒๗๕ บาทตามฟ้อง ศาลฎีกาเห็นว่าการคำนวณค่าเสียหายต้องถือเอาราคายาาที่ขายกันเวลาผิดสัญญามาเป็นหลัก โจทก์นำสืบไม่ได้แน่นอนศาลแพ่งให้จำเลยรับผิด ๑๐๐๐ บาท ไม่มีเหตุที่จะแก้ไขจึงพิพากษายืนตามศาลแพ่ง