คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1020/2491

จำเลยทั้งหมดได้แต่งตั้งให้ทนายคนเดียวกันเป็นทนายของจำเลยทุกคนทนายจำเลยเป็นผู้ลงนามในฟ้องฎีกา ต้องถือว่าเป็นฟ้องฎีกาของจำเลยผู้ที่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์แล้วและได้ยื่นฎีกาภายในกำหนดเท่านั้น

ศาลชั้นต้นยกฟ้องเพราะฟ้องของโจทก์ไม่เป็นองค์แห่งความผิดศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องโจทก์เป็นองค์แห่งความผิด ให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วพิพากษาใหม่ จำเลยฎีกามิได้คัดค้านว่าคำพิพากษาศาลอุทธรณ์มิได้ถูกต้องตรงไหนกลับเสนอข้อเท็จจริงที่ต่างนำสืบมาว่าจะควรฟังอย่างไรดังนี้ ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยข้อเท็จจริงที่ศาลล่างยังไม่ได้วินิจฉัย

ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์วันที่ 5 มิถุนายน 2491 ยื่นฎีกาวันที่ 5 กรกฎาคม 2491 หาขาดอายุความไม่

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยสมคบกันมีโคไว้ในครอบครองโดยไม่มีหลักฐานทางทะเบียนในการโอนสัตว์พาหนะและไม่สามารถแสดงความบริสุทธิ์ได้ ขอให้ลงโทษตามพระราชบัญญัติสัตว์พาหนะ ศาลชั้นต้นเห็นว่าฟ้องของโจทก์ไม่ครบเกณฑ์จะเอาผิดแก่จำเลยได้ ไม่จำต้องวินิจฉัยข้อเท็จจริง พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์เห็นว่าฟ้องของโจทก์ถูกต้องแล้ว ให้ศาลชั้นต้นวินิจฉัยข้อเท็จจริงแล้วพิพากษาใหม่

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องฎีกานั้นทนายจำเลยเป็นผู้ลงนามในฟ้องฎีกา และปรากฏตามใบแต่งทนายว่าจำเลยทั้งห้าได้แต่งให้ทนายคนเดียวกันเป็นทนายของจำเลยทุกคน ตามใบแต่งทนายให้มีอำนาจตลอดถึงการอุทธรณ์ฎีกาด้วย จำเลยที่ 1 ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์วันที่ 5 มิถุนายน 2491 ทนายจำเลยยื่นฟ้องฎีกาเมื่อวันที่ 5 กรกฎาคม 2491 จำเลยที่ 3, 4 ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์หลังจากทนายจำเลยยื่นฟ้องฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งในรายงานพิจารณาว่า ถ้าจะยื่นฎีกาให้ยื่นภายใน 1 เดือนนับจากวันได้ฟังแล้วจำเลยที่ 3, 4 ไม่ได้ยื่น จำเลยที่ 2 และที่ 5 ไม่ได้ฟังคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ต้องถือว่าจำเลยที่ 1 ผู้เดียวฎีกา

ฟ้องฎีกาของทนายจำเลยมิได้คัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ว่าไม่ถูกต้องตรงไหน กลับเสนอข้อเท็จจริงที่ทั้งสองฝ่ายนำสืบกันมาว่า ควรจะฟังอย่างไรทั้งสิ้น ศาลฎีกาไม่รับวินิจฉัยข้อเท็จจริงซึ่งศาลล่างยังไม่ได้วินิจฉัย

พิพากษายืน