คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1020/2503

ที่ดินของจำเลยเป็นที่ดินมือเปล่ามีทางพิพาทมาไม่น้อยกว่า 40 ปี สาธารณชนได้ใช้เดินเข้าสวนทุเรียนและชักลากไม้มาประมาณ 20 ปี ตั้งแต่เจ้าของเดิมก่อนจำเลย ไม่มีการหวงห้ามแสดงสิทธิใด ๆ เลย ดังนี้ ถือได้ว่าเป็นการอุทิศโดยปริยาย ให้เป็นทางสาธารณะแล้ว (อ้างฎีกาที่ 123/2483)

คดีนี้โจทก์ฟ้องว่า จำเลยปิดกั้น ทางสาธารณะขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๓๘๕

จำเลยให้การว่า ได้ลงหลักปักเสาในที่ดินของจำเลย ไม่ได้ทำผิดและไม่ได้โค่นไม้ปิด ทางสาธารณะ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามฟ้อง ให้ปรับจำเลย ๑๐๐ บาท

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า จำเลยได้ปิดกั้นทางพิพาทระหว่างที่สวนของจำเลยทั้งสองข้างทาง ทางเส้นนี้มีมาไม่น้อยกว่า ๔๐ ปี เป็นทางที่สาธารณชนได้ใช้เดินเข้าสวนทุเรียนและชักลากไม้มาประมาณ ๒๐ ปี ตั้งแต่เจ้าของเดิมก่อนจำเลย ไม่มีการหวงห้ามแสดงสิทธิใด ๆ เลย ที่ดินของจำเลยเป็นที่ดินมือเปล่าถือได้ว่าเป็นการอุทิศโดยปริยาย ให้เป็นสาธารณะ ศาลชั้นต้นพิพากษาชอบแล้ว

พิพากษากลับ ให้บังคับคดีตามศาลชั้นต้น