คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1023/2472

ใบฟ้อง ใบแต่งทนายเป็นหนังสือสำคัญ ลักษณพะยาน พะยานให้การซัดเพื่อปลีกตัวและมีอริกับจำเลยฎีกาที่ 96/58,761/63

คดีนี้ทางพิจารณาปรากฎว่า นายชิดเหมือนของนายต๋อ แต่ภายหลังโกรธกับนายต๋อออกจากงานคนเดียวมาเบิกความยืนยันว่า นายต๋อให้นายหนูลงลายมือปลอมนายเทียมลงในฟ้องและใบแต่ทนาย เพื่อปลีกตัวให้พ้นผิด แต่ลายพิมพ์นิ้วมือในฟ้องและแต่งทนายนั้นเป็นลายพิมพ์นิ้วมือของนายหนูปลอมจริง

ศาลเดิมตัดสินลงโทษนายหนูตามมาตรา ๒๒๓ ปล่อยนายต๋อ

ศาลอุทธรณ์แก้ลงโทษนายหนู นายต๋อฐานปลอมหนังสือสำคัญตามมาตรา ๒๒๔

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์มีคำนายชิดไม่สู้มีน้ำหนักนัก ส่วนนายหนูมีผิดฐานปลอมหนังสือสำคัญ เพราะเป็นหนังสือตั้งตัวแทนทำให้ก่อสิทธิขึ้น จึงตัดสินลงโทษนายหนู่ ปล่อยนายต๋อไป