คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1025/2484

ไม้สักที่ถูกถากเป็นเสาแล้วถือว่าเปลี่ยนสภาพไม่เข้าอยู่ในข้อสันนิษฐานว่าผู้ที่ถูกจับไม้นั้นเป็นผู้ชักลาก

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติป้องกันการลักลอบชักลากไม้สักที่ยังไม่ได้เสียค่าตอและภาษี ร.ศ.๑๑๘ ข้อ ๓-๕

ศาลอุทธรณ์พิพากษากลับศาลชั้นต้นให้ยกฟ้องโจทก์ แต่มีความเห็นแย้ง

โจทก์จำเลยฎีกา ศาลฎีกาฟังข้อเท็จจริงว่าไม้ที่จับได้จากจำเลยเปลี่ยนสภาพไปค่อนข้างมาก คือเปลี่ยนสภาพเป็นไม้เสาโดยตอนล่างถากเป็น ๘ เหลี่ยม ตอนบนถากเป็น ๔ เหลี่ยม กะพี้ถูกลากออกหมด ดวงตราแม้จะมีก็ไม่น่าติดอยู่ จึงไม่เข้าข้อสันนิษฐานว่าจำเลยเป็นผู้ชักลาก และโจทก์สืบอะไรไม่ได้พอที่จะให้ถือได้ว่าจำเลยได้ชักลากจึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์