คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1026/2505

คนประจำรถยนต์บรรทุกและรับส่งคนโดยสารซึ่งมิได้เป็นลูกจ้างขับรถ ได้ขับรถไปชนม้าของผู้อื่นตายโดยนายจ้างมิได้รู้เห็น ทั้งคดีก็ไม่มีประเด็นตามฟ้องว่าลูกจ้างผู้ขับประจำรถคันนั้นมีความประมาทขาดความระมัดระวังเป็นเหตุให้คนประจำรถนั้นขับรถไปชนม้าของผู้อื่นด้วย ดังนี้ เจ้าของรถผู้เป็นนายจ้างหาต้องรับผิดใช้ค่าเสียหายแก่เจ้าของม้าไม่

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยเป็นเจ้าของรถยนต์บรรทุกและรับส่งคนโดยสารมีนายถาวรเป็นผู้ขับประจำ วันเกิดเหตุนายชมคนประจำรถยนต์ได้ขับรถยนต์คันนั้นไปชนเอาม้าของโจทก์ตาย 1 ตัว ขณะที่ขับไปส่งคนโดยสารและสินค้า ขอให้จำเลยใช้ค่าเสียหาย 2,000 บาท

จำเลยให้การว่า นายชมไม่ได้เป็นคนประจำรถของจำเลย และปฏิเสธความรับผิด

ศาลชั้นต้นวินิจฉัยว่า นายชมเป็นคนประจำรถของจำเลย ความเสียหายที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของนายชม พิพากษาให้จำเลยซึ่งเป็นนายจ้างของนายชมใช้ค่าเสียหายแก่โจทก์ 1,200 บาท

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า จำเลยไม่ต้องรับผิดในการกระทำของนายชมซึ่งศาลฟังว่าเป็นคนประจำรถของจำเลย

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ข้อเท็จจริงที่ศาลชั้นต้นฟังมาว่านายชมซึ่งเป็นผู้ขับรถยนต์ของจำเลยไปชนม้าของโจทก์เป็นคนประจำรถของจำเลย และเหตุที่เกิดขึ้นเป็นความผิดของนายชม ศาลฎีกาเห็นว่าข้อเท็จจริงได้ความเพียงเท่านี้ จะชี้ขาดว่าจำเลยต้องรับผิดชอบในการกระทำของนายชมยังหาได้ไม่ เพราะนายชมไปขับรถของจำเลยโดยจำเลยมิได้รู้เห็น ถึงแม้ว่าจะได้ขับไปส่งสินค้าและคนโดยสารในทางการของจำเลยก็ตาม คดีก็ไม่มีประเด็นตามฟ้องว่านายถาวรผู้ขับประจำรถของจำเลยมีความประมาทขาดความระมัดระวังเป็นเหตุให้นายชมขับรถไปชนม้าของโจทก์ ซึ่งจำเลยอาจต้องรับผิดตามนัยคำพิพากษาฎีกาที่ 852/2495 ที่ศาลอุทธรณ์กล่าวไว้นั้น

พิพากษากลับ ให้ยกฟ้องโจทก์