คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1027/2508

จำเลยเป็นผู้หญิง เดินกลับบ้านไปถึงที่เกิดเหตุเป็นทางเปลี่ยวสองข้างทางเป็นป่า ผู้ตายถือปืนและเข้าฉุดจำเลยจะพาเข้าข้างทาง จำเลยพูดขอร้องไม่ให้ทำผู้ตายไม่ฟัง จำเลยจึงผลักผู้ตายหกล้มก้นกระแทกปืนของผู้ตายตกใกล้กับตัวผู้ตาย จำเลยยิงผู้ตาย 1 นัด ผู้ตายจะหยิบปืนที่ตกนั้น จำเลยจึงยิงซ้ำอีก 1 นัด เป็นการป้องกันตัวและชื่อเสียงพอสมควรแก่เหตุ

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้ปืนยิงนายเตี้ยน โชคประสิทธิ์ โดยมีเจตนาฆ่าให้ตายนายเตี้ยนได้ถึงแก่ความตายเพราะพิษบาดแผลที่ถูกจำเลยยิง ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288

จำเลยรับว่ายิงนายเตี้ยน แต่ได้กระทำเพื่อป้องกันตัวและเกียรติยศชื่อเสียงพอสมควรแก่เหตุ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าเป็นการกระทำเพื่อป้องกันตัวพอสมควรแก่เหตุยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า ข้อต่อสู้ของจำเลยที่ว่าได้กระทำเพื่อป้องกันตัวและชื่อเสียงนั้น ฟังไม่ได้ พิพากษาจำคุก 15 ปี ลดโทษให้ คงจำคุก 7 ปี 6 เดือน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ผู้ตายเป็นคนมีนิสัยเกเร ชอบข่มขืนผู้หญิงและชอบพกอาวุธปืนที่เกิดเหตุเป็นที่เปลี่ยวสองข้างทางเป็นป่าผู้ตายถือปืนและได้ฉุดจำเลยจะพาเข้าข้างทาง จำเลยพูดร้องขอไม่ให้ทำ ผู้ตายไม่ฟัง จำเลยจึงผลักผู้ตายล้มก้นกระแทก ปืนของผู้ตายตกใกล้กับตัวผู้ตาย จำเลยควักปืนจากเอวยิงผู้ตายไป 1 นัด เป็นพฤติการณ์ที่ถือได้ว่าจำเลยได้กระทำพอสมควรแก่เหตุไปชั้นหนึ่งแล้ว ผู้ตายจะหยิบปืนที่ตกนั้นอีก จำเลยจะหนีผู้ตายตอนนี้ก็ไม่แน่ว่าจำเลยจะต้องถูกผู้ตายยิงถึงกับสิ้นชีวิตหรือไม่ เป็นเหตุการณ์กระทันหันจำเลยจึงยิงผู้ตายซ้ำอีก 1 นัด เป็นการป้องกันตัวและเชื่อเสียงของจำเลยพอสมควรแก่เหตุการกระทำของจำเลยไม่มีความผิด

พิพากษากลับคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ ให้ยกฟ้องโจทก์ ปล่อยจำเลยพ้นข้อหาไป