โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 198,289(4) (6) (7), 340 วรรคท้าย, 340 ตรี, 32, 33, 83, 91ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21 พฤศจิกายน 2514ข้อ 14, 15 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2526 มาตรา 4 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืนวัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7,8 ทวิ, 72, 72 ทวิ คำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 44ลงวันที่ 21 ตุลาคม 2519 ข้อ 3, 6, 7 และริบมีดดาบปลายปืนกับอาวุธปืนของกลาง
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ให้การรับสารภาพ
ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยทั้งสองมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 199, 289(4) (6) (7), 340 วรรคท้าย,340 ตรี, 83, 91 ประกาศของคณะปฏิวัติ ฉบับที่ 11 ลงวันที่ 21พฤศจิกายน 2514 ข้อ 14, 15 พระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายอาญา (ฉบับที่ 6) พ.ศ. 2526 มาตรา 4 พระราชบัญญัติอาวุธปืน เครื่องกระสุนปืน วัตถุระเบิด ดอกไม้เพลิง และสิ่งเทียมอาวุธปืน พ.ศ. 2490 มาตรา 7, 8 ทวิ, 72, 72 ทวิคำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 44 ลงวันที่ 21 ตุลาคม2519 ข้อ 3, 6, 7 ให้เรียงกระทงลงโทษ ความผิดฐานฆ่าผู้อื่นตามมาตรา 289(4) (6) (7) กับความผิดฐานปล้นทรัพย์ตามมาตรา 340 วรรคท้ายประกอบมาตรา 340 ตรี เป็นกรรมเดียวผิดต่อกฎหมายหลายบทซึ่งมีระวางโทษประหารชีวิตเท่ากันทุกบท สมควรให้ลงโทษตามมาตรา 340 วรรคท้ายประกอบมาตรา 340 ตรี ให้ประหารชีวิตฐานมีอาวุธปืนไว้ในความครอบครองโดยไม่ได้รับใบอนุญาตให้จำคุกคนละ 2 ปี ฐานพาอาวุธปืนให้จำคุกคนละ 1 ปี ฐานลอบฝังศพเพื่อปิดบังการตายและสาเหตุแห่งการตายให้จำคุกคนละ 1 ปี จำเลยทั้งสองให้การรับสารภาพ ลดโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 ประกอบมาตรา 52(2) ให้จำคุกตลอดชีวิตและจำคุก 2 ปี ให้เปลี่ยนโทษจำคุกตลอดชีวิตเป็นโทษจำคุก 50 ปีตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 91 รวมเป็นจำคุกจำเลยทั้งสองมีกำหนดคนละ 52 ปี ริบมีดดาบปลายปืนและอาวุธปืนของกลาง
จำเลยที่ 1 ที่ 2 อุทธรณ์ขอให้ลดมาตราส่วนโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76 ด้วย
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้เป็นว่า ให้จำคุกจำเลยทั้งสองคนละ 50 ปีนอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น
จำเลยที่ 1 ที่ 2 ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า "...จำเลยทั้งสองฎีกาข้อสุดท้ายว่าขณะกระทำผิด จำเลยที่ 1 ที่ 2 อายุ 18 ปี ทั้งได้ให้การรับสารภาพตลอดมา ควรได้ลดมาตราส่วนโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 76ด้วยนั้น เห็นว่า แม้จำเลยทั้งสองจะกระทำความผิดในขณะที่มีอายุ18 ปี แต่พฤติกรรมที่จำเลยทั้งสองกระทำความผิดตั้งแต่เริ่มแรกโดยร่วมกันวางแผนและดำเนินการตามแผนที่วางไว้ เป็นพฤติกรรมอันส่อแสดงให้เห็นถึงความรู้สึกผิดชอบเสมือนเป็นผู้ใหญ่แล้ว ที่ศาลล่างทั้งสองใช้ดุลพินิจไม่ลดมาตราส่วนโทษ ชอบแล้ว ฎีกาของจำเลยทั้งสองฟังไม่ขึ้น"
พิพากษายืน.