คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1031/2494

ในคดีแพ่ง จำเลยเพิ่งขอระบุพยานจำเลยในวันนัดสืบพยานโจทก์ (นัดแรก) โดยอ้างว่าจำเลยป่วยเป็นไข้ไม่สามารถมาระบุพยานตามกำหนดได้ นั้นเมื่อศาลพิจารณาเหตุผลทั่ว ๆ ไปแล้วเห็นว่า มิใช่เรื่องจงใจฝ่าฝืนเพื่อให้โจทก์เสียเปรียบในทางคดี แล้วศาลก็อาศัยอำนาจตาม ป.ม.วิ.แพ่ง มาตรา 87 ให้รับบัญชีระบุพยานของจำเลยไว้ดำเนินการต่อไปได้

โจทก์จำเลยพิพาทแบ่งกรรมสิทธืในที่ดินแปลงหนึ่ง โดยต่างฝ่ายต่างอ้างว่าได้ครอบครองมาหลายปี

ถึงวันนัดสืบพยานโจทก์ จำเลยยื่นคำร้องว่าจำเลยยังไม่ได้ระบุพยาน ทั้งนี้ เนื่องจากตัวจำเลยป่วยเป็นไข้ ไม่สามารถมาระบุพยานได้ จึงขอระบุพยานในวันนั้น โจทก์คัดค้าน

ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับบัญชีระบุพยานของจำเลยสืบพยานโจทก์ไปฝ่ายเดียวแล้วพิพากษาให้โจทก์ชนะคดี

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า เมื่อพิจารณาเหตุผลทั่วไป ๆ ไปตามที่ปรากฎในสำนวน การที่จำเลยยื่นบัญชีระบุพยาน ไม่ถูกต้องตามกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา ๘๘ นี้ หาใช่จงใจฝ่าฝืนเพื่อจะให้โจทก์เสียเปรียบในทางคดีไม่ จำเลยยื่นก่อนสืบพยานโจทก์ โจทก์ย่อมทราบพยานหลักฐานฝ่ายจำเลยได้อยู่แล้ว อาศัยมาตรา ๘๗ ป.ม.วิ.แพ่ง เพื่อประโยชน์แห่งความยุติธรรม จำเป็นจะต้องสืบพยานหลักฐานสำคัญในคดีนี้ สมควรจะได้ฟังพยานหลักฐานจำเลยต่อไป

จึงพิพากษาให้ยกคำพิพากษาศาลล่าง ให้รับระบุพยานจำเลย แล้วดำเนินการพิจารณาพิพากษาใหม่