ได้ความว่าจำเลยที่ ๑ เป็นผู้ได้รับอนุญาตให้ใช้อวนจับสัตว์น้ำ ได้ยอมให้จำเลยที่ ๒-๓ ,๔ ซึ่งเป็นคนต่างด้าวและไม่ได้รับอนุญาตร่วมใช้อวนนั้นกับจำเลย ศาลชั้นต้นพิพากษาว่าจำเลยที่ ๑ ไม่ผิดฐานใช้อวนโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่ผิดตาม พ.ร.บ.ว่าด้วยสิทธิการประมงในเขตต์การประมงไทย พ.ศ.๒๔๘๒ ม.๗-๑๑ เพราะเป็นการใช้คนต่างด้าวประจำเรือเกินกว่าร้อยละ ๒๕ แห่งจำนวนคนจำเลยนอกนั้นไม่ผิด ให้ปล่อย
โจทก์อุทธรณ์ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน
โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าจำเลยที่ ๑ ใช้อวนโดยได้รับอนุญาต จำเลยนอกนั้นเพียงแต่เป็นผู้ช่วยเหลือ หาได้ไปใช้อวนโดยลำพังไม่ จำเลยที่ ๑ ก็เป็นผู้ควบคุมเรือไปในการไปจับสัตว์น้ำรายนี้ จึงไม่เป็นผิดตาม พ.ร.บ.อากรค่าน้ำ ตามแบบอย่างคำพิพากษาฎีกาที่ ๑๓๐๑/๒๔๘๑ จึงพิพากษายืน