คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1034/2492

โจทก์ฟ้องขอแบ่งมรดกจาก ป. และ ย. ในฐานะส่วนตัวมิได้ระบุว่า ป. และ ย.จำเลยเป็นผู้แทนเด็กหญิงอ.แต่อย่างใด จำเลยก็ต่อสู้ว่ามิได้มีส่วนเกี่ยวข้องในทรัพย์มรดก ทางพิจารณาได้ความว่า ป. และ ย. มิได้เกี่ยวข้องในทรัพย์มรดก เด็กหญิง อ. เป็นผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในทรัพย์มรดกรายนี้ ศาลจะพิพากษาให้แบ่งมรดกจากจำเลยผู้ซึ่งไม่เกี่ยวข้องในทรัพย์มรดกนั้นไม่ได้ จะพิพากษาให้แบ่งมรดกจากเด็กหญิง อ. ก็ไม่ได้เพราะโจทก์มิได้ฟ้องเรียกทรัพย์มรดกจากเด็กหญิง อ. ซึ่งเป็นบุคคลนอกคดี ศาลต้องพิพากษายกฟ้อง

โจทก์ฟ้องว่า นางนวมพี่นาวโจทก์ผู้ตายมีที่นา ที่นาที่บ้านโจทก์จำเลยทั้งสองได้ครอบครองในฐานะเป็นผู้รับมรดกกันมาโดยโจทก์ครอบครองในฐานะเป็นน้องของนางนวม นายปานจำเลยครอบครองในฐานะเป็นผู้แทนของบุตรนางปาน โดยทำนากันคนละครึ่ง จำเลยกลับมาแย่งไถนาในที่ซึ่งโจทก์เคยทำอยู่ โจทก์ห้ามปรามแล้วจำเลยไม่เชื่อฟังจึงขอแบ่งมรดกให้แก่โจทก์ครึ่งหนึ่งเป็นเงิน 1,000 บาท ระหว่างพิจารณานายโฉมยาสามีนางสวนได้ยื่นคำร้องขอเป็นโจทก์ร่วม ศาลอนุญาต ศาลชั้นต้นพิพากษาให้แบ่งมรดกระหว่างโจทก์กับเด็กหญิงอุดมคนละครึ่ง

ศาลอุทธรณ์แก้ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามฟ้องโจทก์เป็นเรื่องฟ้องนายปาน นายหยั่นจำเลยในฐานะส่วนตัวตรง ๆ มิได้ระบุว่า จำเลยเป็นผู้แทนเด็กหญิงอุดมแต่อย่างใด นายปานนายหยั่นจำเลยก็ต่อสู้ว่า มิได้มีส่วนเกี่ยวข้องในทรัพย์มรดกรายนี้ ทางพิจารณาก็ได้ความว่า นายปานนายหยั่นจำเลยไม่เกี่ยวข้องในทรัพย์มรดกรายนี้ จะพิพากษาให้แบ่งมรดกจากจำเลยซึ่งมิได้เกี่ยวข้องในทรัพย์มรดกนั้นไม่ได้ จะพิพากษาให้แบ่งมรดกจากเด็กหญิงอุดม ก็ไม่ได้อีก เพราะโจทก์มิได้ฟ้องเรียกทรัพย์มรดกจากเด็กหญิงอุดม ซึ่งเป็นบุคคลนอกคดี

พิพากษายืน