คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1037/2485

ฟ้องโจทกล่าวว่าจำเลยมีกะบือซึ่งไม่มีตั๋วรูปพรรนไว้ไนครอบครองโดยสแดงไห้เห็นความบริสุทธิ์ไม่ได้ว่าตนเปนเจ้าของหรือได้มาโดยสุจริตโดยโจทมิได้บันยายถึงขนาดหรือลักสนะของกะบืออันเปนองค์สำคัญที่จะเปนความผิดตาม ม.21 ย่อมเปนฟ้องที่ไม่ชอบด้วยกดหมายอันจะพึงรับไว้พิจานา

โจทฟ้องว่าจำเลยมีกะบือซึ่งไม่มีตั๋วรูปพรรนไว้ไนครอบครอง ๔ ตัวโดยสแดงไห้เห็นความบริสุทธิ์ไม่ได้ว่า ตนเปนเจ้าของหรือได้มาโดยสุจริต ขอไห้ลงโทส

จำเลยไห้การว่า กะบือเปนของบาดหลวงอัลแมร์ได้ขึ้นบัญชีคอกแล้วทุกตัว

สาลชั้นต้นพิจารนาแล้วพิพากสาว่าจำเลยมีความผิดตามพ.ร.บ.สัตว์พาหนะ ๒๔๘๒ มาตรา ๒๑,๓๐

โจทอุธรน์ สาลอุธรน์พิพากสากลับไห้ยกฟ้อง

โจทดีกา สาลดีกาเห็นว่ากะบือที่จะต้องทำตั๋วรูปพรรนตามพระราชบัญญัติจะต้องเปนกะบือที่มีอายุย่างเข้าปีที่หกหรือขับขี่ลากเข็นไช้งานแล้วหรือมีอายุย่างเข้าปีที่ ๔ เมื่อจะนำออกนอกราชอานาจักร ขนาดและลักสนะที่กดหมายบัญญัติว่าจะต้องทำตั๋วรูปพรรนดังกล่าวมานี้ เปนองค์สำคันที่จะประกอบไห้บังเกิดความผิดตามที่บัญญัติไว้ไนมาตรา ๒๑ และจะต้องมีโทสตามมาตรา ๓๐ เมื่อฟ้องโจทไม่ได้บันยายถึงขนาดและลักสนะของกะบืออันเปนองค์สำคันทีจะเปนความผิดตามมาตรา ๒๑ ฟ้องของโจทไม่ต้องด้วยลักสนะของการฟ้องตามมาตรา ๑๕+(๕) ประมานวิธีพิจารนาความอาญา จึงไม่เปนฟ้องที่จะรับไว้พิจารนาได้ตามกดหมาย จึงพิพากสายืนตามสาลอุธรน์