คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1038/2475

ศาลตัดสินว่าจำเลยมีผิดหลายกะทง แต่ให้ลงโทษในบทหนัก ส่วนฐานอื่น ๆ ไม่ต้องชี้บทก็ได้ ลักษณพะยานดุลยพินิจของศาลที่จะงดสืบพะยานในเมื่อเห็นว่าไม่จำเป็น

คดีนี้ศาลล่างทั้ง ๒ เห็นว่าจำเลยมีผิดฐานร้องเรียนเท็จและใช้อำนาจหน้าที่ในทางทุจจริต จึงให้ลงโทษจำคุก ๖ เดือนตาม ม. ๑๔๒ ตอน ๒ ซึ่งเป็นบทที่หนัก

จำเลยฎีกาว่า (๑) ศาลเดิมสั่งงดสืบ ช.พะยานอีกปากหนึ่งเสีย ไม่ชอบด้วยกฎหมาย (๒ ศาลเดิมลงโทษฐานร้องเรียนเท็จแต่ไม่ได้ชี้บทไม่ชอบด้วยกฎหมาย

ฎีกาตัดสินว่า ตาม ข้อ ๑. มีคำของพะยานอื่นเบิกความปรากฎอยู่แล้ว ทั้งไม่ใช่ข้อความสำคัญแห่งคดีอยู่ในอำนาจศาลที่จะงดสืบได้ ส่วนตามข้อ ๒ ศาลได้ลงโทษจำเลยตามบทหนักบทเดียว จึงไม่จำเป็นต้องชี้บทสำหรับฐานอื่น ๆ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง