คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1039/2482

คำรับของจำเลยชั้นสอบสวนโดยหวังเพื่อตนจะได้ถูกกันเอาไว้เป็นพะยานโจทก์นั้นมาขึ้นใช้ยันจำเลยไม่ได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.135

จำเลยต้องหาว่าสมคบกันลักทรัพย์หรือรับของโจร (กระบือ)

ศาลชั้นต้นพิพากษาลงโทษจำเลยฐานรับของโจทกตามกฎหมายอาญามาตรา ๓๒๑

ศาลอุทธรณ์ฟังข้อเท็จจริงแล้วพิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์ปล่อยจำเลยไป

ศาลฎีกาฟังว่าพะยานโจทก์เท่าที่ฟังมายันไม่มีเหตุผลเพียงพอที่จะลงโทษจำเลย

การที่จำเลยให้การรับ(โดยซัดว่ามีคนอื่นทำผิดด้วย)ต่อปลัดอำเภอโดยหวังเพื่อจะถูกกันเอาไว้เป็นพะยานโจทก์นั้น(คำรับนี้)ยกขึ้นยันจำเลยไม่ได้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญามาตรา ๑๓๕ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์