คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1047/2481

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำผิดกในวันที่ 27 เวลากลางวัน ทางพิจารณาปรากฎว่าจำเลยทำผิดเวลา+ ทุ่มของคืนวันที่ 21 ดังนี้เรียกว่าโจทก์ฟ้องผิดวันต้องยกฟ้อง อ้างฎีกาที่ 502/2481 เมื่อโจทก์ฟ้องผิดวันอันเป็นเหตุในลักษณคดีจะต้องยกฟ้องแม้จำเลยให้+รับสารภาพก็ลงโทษจำเลยมิได้ ในคดีที่ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยมิได้ เมื่อมีเหตุในลักษณคดีจะต้องยกฟ้องโจทก์ศาลฎีกาก็วินิจฉัยคดีตลอดถึงตัวจำเลยที่ส่งสำเนาฎีฎาให้ไม่ได้นั้นด้วย

โจทก์ฟ้องว่าเมื่อวันที่ ๒๗ มิถุนายน ๒๔๘๑ เวลากลางคืนจำเลยสมคบกันลักทรัพย์นายบุญมากับนายสึจำเลยรับสารภาพ นายบุญมีจำเลยปฏิเสธ

ทางพิจารณาโจทก์นำสืบว่าความผิดเกิดขึ้นในวันที่ ๒๖ มิถุนายน ๒๔๘๑ เวลา ๗ ทุ่ม

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาต้องกันให้ลงโทษจำเลยที่รับสารภาพ ตาม ม.๒๙๕ ส่วนนายบุญมีจำเลยให้ยกฟ้อง

โจทก์กับจำเลยที่ต้องโทษฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าการฟ้องอ้างวันเกิดเหตุและนำสืบเช่นนี้ ถือว่าเป็นฟ้องผิดวันต้องยกฟ้องตามนัยฎีกาที่ ๕๐๒/๒๔๘๑ เมื่อในวันเวลาที่โจทก์อ้างวันเกิดขึ้นนั้น ที่แท้จริงไม่มีเหตุการณ์เกิดขึ้นดั่งอ้างและจะฟังลงโทษใครไม่ได้ ต้องถือว่าเป็นเหตุในลักษณคดีมีผลถึงจำเลยที่รับสารภาพด้วย และแม้จะส่งสำเนาฎีกาโจทก์ให้จำเลยบางคนมิได้ เมื่อเป็นเหตุในลักษณคดีจะต้องยกฟ้องก็สมควรวินิจฉัยตลอดไปถึงด้วย พิพากษาแก้ให้ยกฟ้องจำเลยทั้งสารภาพ