คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1048/2497

ป.ม.แพ่ง ม.1364 ไม่ใช่บทบังคับว่าศาลจำต้องสั่งให้มีการแบ่งตัวทรัพย์ที่พิพาทกันเสมอไป

ศาลได้พิพากษาให้แบ่งที่พิพาทระหว่างโจทก์จำเลยตามส่วน ถ้าไม่สามารถแบ่งได้ ให้ประมูลราคาระหว่างโจทก์จำเลย แล้วแบ่งเงินกันหากยังไม่ตกลงกันได้อีกก็ให้ ขายทอดตลาดแบ่งเงินดังนี้ เมื่อโจทก์จำเลยไม่สามารถตกลงกันได้ทั้งในเรื่องที่ดินและประมูลราคากัน ศาลก็ต้องสั่งให้ขายทอดตลาดเอาเงินแบ่งกัน

คดีนี้ มีปัญหาเกี่ยวกับการปฏิบัติตามคำพิพากษาศาลชั้นต้น ซึ่งให้แบ่งที่ดินโฉนดที่ ๓๕๔๙ ออกเป็น ๑๕ ส่วน ให้เป็นของจำเลย ๙ ส่วน ให้เป็นของโจทก์ ๓ คน ๆ ละ ๒ ส่วน ถ้าไม่สามารถแบ่งกันได้ให้ประมูลราคากันระหว่างโจทก์และจำเลยแล้วแบ่งเงินกันตามส่วนหากยังไม่ตกลงกันได้อีก ก็ให้เอาที่ดินออกขายตกลงกันได้ ศาลจึงมีคำสั่งให้เอาที่ดินออกขายทอดตลาดเอาเงินแบ่งกัน

จำเลยอุทธรณ์คำสั่ง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาคำสั่ง

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามป.พ.พ.ม. ๑๓๖๔ ไม่ใช่บทบังคับว่าศาลจำต้องสั่งให้มีการแบ่งตัวทรัพย์ที่พิพาทเสมอไป คดีนี้ ฝ่ายจำเลยต้องการเอาที่ไว้โจทก์ต้องการเอาเงิน จึงไม่มีทางที่จะสั่งแบ่งที่พิพาทได้ และคู่ความก็ไม่ตกลงประมูลราคากัน จึงคงเหลือแต่ทางเอาทรัพย์ขายทอดตลาดเท่านั้น

พิพากษายืน