คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 105/2485

ร้องคัดค้านการยึดทรัพย์เมื่อได้ความว่าสัญญาสละสิทธิและรับเงินระหว่างผู้ร้องกับจำเลยเป็นการสมยอมกันศาลย่อมพิพากษาให้เพิกถอนสัญญานั้นได้ ไม่เป็นการเกินคำขอ

คดีนี้เป็นชั้นขัดทรัพย์ ศาลชั้นต้นไต่สวนได้ความว่าจำเลยได้ทำสัญญายอมสละสิทธิในทรัพย์หมายเลข ๑-๒ โดยส่วนเป็นราคาเงิน ๑๐๐๐ บาทให้ผู้ร้อง ผู้ร้องก็ได้ทราบเหตุการณ์ระหว่างโจทก์จำเลยอยู่ดีแล้ว จึงเห็นการสมยอมกัน มีคำสั่งให้เพิกถอนสัญญาสละสิทธิของจำเลยกับผู้ร้องนั้นเสีย ให้ยึดทรัพย์หมายเลย ๑-๒ ได้ฉะเพาะส่วนที่เป็นของจำเลย ๑๐๐๐ บาท ส่วนหมายเลข ๓ ให้ถอนการยึดให้ผู้ร้องไป

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

ผู้ร้องฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่า ได้ความตามข้อเท็จจริงที่ศาลล่างฟังมาว่า สัญญาสละสิทธิและรับเงินระหว่างจำเลยกับผู้ร้องเป็นการสมยอมกัน เป็นเหตุให้เจ้าหนี้เสียเปรียบศาลย่อมสั่งให้เพิกถอนสัญญานั้น และให้ยึดทรัพย์อันเป็นส่วนของจำเลยได้ จึงพิพากษายืน.