คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1054/2502

จำเลยทำสัญญายินยอมแบ่งกำไรเนื่องจากการค้าให้โจทก์ซึ่งเป็นมารดามาช่วยค้าขาย ตามที่ตกลงกันไว้ ดังนี้สัญญานั้นไม่ใช่เป็นการให้โดยเสน่หา ซึ่งต้องจดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ โจทก์ย่อมฟ้องเรียกเงินตามข้อตกลงนั้นได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยซึ่งเป็นบุตรโจทก์ได้ขอร้องให้โจทก์ไปช่วยทำการค้าขายโดยจำเลยสัญญาว่าจะแบ่งผลกำไรทรัพย์ที่ขายได้ให้โจทก์ครึ่งหนึ่ง ต่อมาโจทก์ได้บอกเลิกสัญญาไม่ค้าขายร่วมกับจำเลย จำเลยได้ทำสัญญายินยอมแบ่งผลกำไรให้โจทก์ ๑๐,๐๐๐ บาท จำเลยได้ชำระให้โจทก์แล้ว ๕,๐๐๐ บาทคงค้างอยู่ ๕,๐๐๐ บาท ขอให้ศาลบังคับให้

จำเลยให้การปฏิเสธฟ้อง ต่อสู้ว่า หนังสือสัญญาจะให้เงินไม่สมบูรณ์ตามกฎหมาย เพราะไม่ได้จดทะเบียนต่อพนักงานเจ้าหน้าที่ โจทก์จะมาฟ้องไม่ได้

ศาลชั้นต้นเชื่อว่าโจทก์จำเลยตกลงแบ่งผลกำไรจากการค้าจริง สัญญาเอกสารหมาย จ.๑ ไม่ใช่สัญญาจะให้ พิพากษาให้จำเลยใช้เงินให้โจทก์ ๕๐๐๐ บาท

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งรับฎีกาเฉพาะปัญหาข้อกฎหมาย

ศาลฎีกาเห็นว่า ศาลชั้นต้นฟังข้อเท็จจริงว่า เอกสารหมาย จ.๑ เป็นการที่จำเลยยินยอมแบ่งกำไรให้โจทก์ตามที่ตกลงกัน ไม่ใช่การให้โดยเสน่ห์หา จำเลยมีหน้าที่ชำระหนี้ตามเอกสาร จ.๑ ตามฟ้อง

พิพากษายืน