คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1056/2481

ในคดีที่ส่งสำเนาอุทธรณ์ให้จำเลยมิได้ ศาลอุทธรณ์จะพิจารณาหรือวินิจฉัยไม่ได้ต้องจำหน่ายคดี และเมื่อโจทก์ไม่ได้ร้องขอให้ศาลอุทธรณ์สั่งศาลชั้นต้นออกหมายเรียกหรือหมายจับจำเลยแล้ว จะฎีกาคัดค้านในข้อนี้หาได้ไม่ โจทก์ฎีกาว่าศาลอุทธรณ์ไม่ควรสั่งจำหน่ายคดี ศาลควรจะออกหมายเรียกหรือหมายจับจำเลย แต่โจทก์มิได้ร้องขอให้ศาลอุทธรณ์กระทำดังนั้น ฉะนั้นโจทก์จะยกขึ้นเป็นข้อฎีกาไม่ได้

โจทก์อุทธรณ์ส่งสำเนาอุทธรณ์ให้จำเลยมิได้ ศาลอุทธรณ์จึ่งสั่งจำหน่ายคดีออกจากบัญชี

โจทก์ฎีกาคัดค้านว่าศาลอุทธรณ์สั่งไม่ชอบศาลอุทธรณ์ควรสั่งศาลชั้นต้นออกหมายเรียกหรือหมายจับ

ในชั้นฎีกานี้โจทก์ส่งสำเนาฎีกาให้จำเลยได้

ศาลฎีกาตัดสินสินว่าตาม ม.๒๐๐ แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา เมื่อส่งสำเนาอุทธรณ์ให้จำเลยมิได้ ศาลอุทธรณ์ก็พิจารณาไม่ได้ ฉะนั้นที่ศาลอุทธรณ์สั่งจำหน่ายคดีเสียนั้นชอบแล้ว ตามนัยคำสั่งที่ ๑๑๖๒/๒๔๗๙ ข้อที่โจทก์ฎีกาว่าศาลอุทธรณ์ควรสั่งศาลชั้นต้นออกหมายเรียกหรือหมายจับนั้นโจทก์หาได้ร้องขอให้ศาลอุทธรณ์กระทำดังกล่าวมาไม่ จึงไม่มีเหตุที่โจทก์จะฎีกาได้ ที่โจทก์ขอให้ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยฟ้องโจทก์ต่อไปนั้น เมื่อคดีพิจารณาไม่ได้ ศาลอุทธรณ์ก็วินิจฉัยไม่ได้ เพราะการไม่ ศาลอุทธรณ์ก็วินิจฉัยไม่ได้ เพราะการพิจารณาหรือวินิจฉัยเป็นการกระทำอย่างเดียวกัน จึงให้ยกฎีกาโจทก์