คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1059/2499

การที่คู่ความจะขอรับคำอนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงตาม วิ.อาญา ม.221 นั้น จะต้องยื่นคำขอเสียก่อนที่จะพ้นกำหนดอายุฎีกา ถ้าหากยื่นคำร้องขอภายหลังแม้จะได้รับอนุญาตให้ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้ ศาลฎีกาก็รับไว้วินิจฉัยไม่ได้

(ประชุมใหญ่ครั้งที่ 7/2499)

โจทก์ฟ้องให้ลงโทษจำเลยฐานฉ้อโกง ปลอมและใช้หนังสือปลอม

จำเลยให้การปฏิเสธความผิด ต่อสู้ว่าคดีขาดอายุความ

ศาลชั้นต้นเห็นว่าพยานโจทก์เบิกความแตกต่างกันไม่สมเหตุผลและคดีฐานฉ้อโกงขาดอายุความแล้ว พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์อุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

โจทก์ฎีกา ศาลชั้นต้นสั่งไม่รับ โจทก์ยื่นคำร้องต่อศาลฎีกา ๆ สั่งว่าฎีกาโจทก์ต้องห้าม โจทก์ยื่นคำร้องต่อศาลฎีกา ๆ สั่งว่าฎีกาโจทก์ต้องห้าม โจทก์ยื่นคำร้องขอให้คณะผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์อนุญาตให้โจทก์ฎีกาในที่สุดผู้พิพากษาศาลอุทธรณ์พิจารณาคดีนี้นายหนึ่งได้ อนุญาตให้โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริงได้

ศาลฎีกาโดยที่ประชุมใหญ่เห็นว่าการขออนุญาตฎีกาตาม ป.วิ.อาญา ม.๒๒๑ นั้นคู่ความจะต้องยื่นขอเสียภายในกำหนดอายุฎีกา คดีนี้โจทก์ยื่นคำร้องขอให้อนุญาตให้ฎีกาเมื่อพ้นกำหนดอายุฎีกาแล้ว จะอนุญาตให้ฎีกาภายหลังหาได้ไม่ จึงให้ยกฎีกาโจทก์เสีย