คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 106/2477

สัญญาขายฝากที่ดินซึ่งผู้ซื้อผู้ขายฝากรู้อยู่แล้วว่าที่ดินนั้น ศาลได้ยึดไว้แล้วท่านว่าสัญญานั้นเป็นโมฆะ แม้สัญญานั้นจะทำกันที่หอทะเบียนก็ดีก็ไม่เป็นเหตุให้กลับกลายเป็นสัญญาที่ชอบด้วยกฎหมายขึ้นได้ วิธีพิจารณาแพ่ง ขัดทรัพย์ การที่ผู้นำยึดจะแจ้งถึงเรื่องที่พิพาทถูกศาลสั่งยึดให้ผู้ที่จะรับซื้อฝากภายหลังการยึดทราบนั้นจะแจ้งด้วยปากหรือลายลักษณอักษรก็ได้เมื่อแจ้งให้ทราบแล้วก็ไม่จะเป็นต้องร้องต่อเกษตร์อีก

ได้ความว่าที่พิพาทโจทย์ยึดไว้แล้ว ๓ วัน จำเลยจึงเอาไปทำสัญญาขายฝากไว้กับผู้ร้องต่อห่อทะเบียน เพราะจำเลยเป็นลูกหนึ้ผู้ร้องอยู่ก่อนแล้ว แลก่อนที่ทำสัญญาขายฝากโจทก์ได้บอกถึงเรื่องการยึดที่พิพาทไว้แล้วให้ผู้ร้องแลจำเลยทราบด้วยปาก แต่ผู้ร้องกับจำเลยก็ยังขึ้นทำสัญญากันจนได้

ศาลฎีกาตัดสินว่า สัญญาขายฝากนี้เป็นโมฆะ เพราะจำเลยไม่มีอำนาจเอาทรัพย์ที่ถูกยึดไว้ไปทำสัญญาขายฝากแก่ผู้ร้องทั้งผู้ร้องก็ทราบถึงเรื่องที่พิพาทถูกยึดแล้ว โดยโจทก์บอกให้ทราบ แลการบอกเช่นนี้จะบอกด้วยปากหรือหนังสือก็มีผลเท่ากันทั้งในคดีนี้ไม่จำเป็นจะต้องร้องต่อเกษตร์เป็นหนังสืออีก เมื่อผู้ร้องยังขืนทำสัญญารับซื้อฝากไว้ก็เป็นความผิดของผู้ร้องเอง แม้สัญญานี้จะได้ทำกันณหอทะเบียนก็ไม่กลับกลายให้เป็นสัญญาที่ชอบด้วยกฎหมายขึ้นได้ จึงให้ยกคำร้องขัดทรัพย์