คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 106/2481

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานวิ่งราวทรัพย์ ศาลลงโทษจำเลยฐานลักทรัพย์ได้อุทธรณ์ฎีกา คดีอาญาที่ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตาม ม.297 แห่งกฎหมายอาญาจำคุก 1 ปี 6 เดือน ศาลอุทธรณ์แก้เป็นลงตาม ม.288 กำหนดโทษคงเดิมเรียกว่าแก้น้อยคู่ความฎีกาข้อเท็จจริงมิได้

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยวิ่งราวสายสร้อยคอทองคำของ ส.ขอให้ลงโทษตามกฎหมายอาญามาตรา ๒๙๗

ศาลชั้นต้นลงโทษจำเลยตามกฎหมายอาญา ม.๒๙๗ จำคุก ๑ ปี ๖ เดือน

ศาลอุทธรณ์แก้ว่าจำเลยมีผิดฐานลักทรัพย์ตาม มาตรา ๒๘๘ แต่คงวางโทษเท่าศาลชั้นต้น

โจทก์จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาตัดสินว่าเรื่องนี้โจทก์ฎีกาในปัญหาข้อเท็จจริง คดีจึงต้องห้ามตามประมวลวิธีพิจารณาความอาญา ม.๒๑๘ ส่วนฎีกาของจำเลยที่ว่าศาลอุทธรณ์ลงโทษตาม ม.๒๘๘ แห่งกฎหมายอาญามิได้ ขัดต่อมาตรา ๑๙๒ วรรคา ๒-๓ แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญานั้น เห็นว่าความผิดตามมาตรา ๒๙๗ ที่โจทก์ฟ้องและ ๒๘๘ ที่ศาลอุทธรณ์ลงโทษนั้น เป็นความผิดอย่างเดียวกันและอัตราโทษตาม ม.๒๘๘ ก็ต่ำกว่า ม.๒๙๗ ด้วย จะถือว่าศาลอุทธรณ์พิพากษาเกินคำขอหรือที่มิได้กล่าวในฟ้องมิได้ ทั้งจำเลยก็มีโอกาศต่อสู้คดีได้เต็มข้อหาแล้ว จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์