คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1063/2501

ผู้ซื้อเห็นอยู่แล้วในขณะซื้อว่ามีผู้ครอบครองตั้งบ้านเรือนอยู่ส่วนหนึ่งของที่ดินในโฉนดผู้ครอบครองที่ส่วนนั้นย่อมยกขึ้นต่อสู้ผู้ซื้อได้ว่าไม่สุจริต

โจทก์ฟ้องว่าโจทก์ซื้อที่ดินโฉนดที่ ๔๖๓๓ จากนายทองคำโดยสุจริต จำเลยอยู่ในที่ส่วนหนึ่งโดยมิได้รับความยินยอมจากเจ้าของเดิม จำเลยขัดขวางไม่ยอมออกจากที่พิพาท จึงขอให้ขับไล่

จำเลยต่อสู้ว่าได้ครอบครองที่พิพาทมา ๔๐-๕๐ ปีแล้ว เจ้าของเดิมสละสิทธิแล้ว

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า โจทก์ซื้อที่รายนี้มาโดยไม่สุจริต จำเลยครอบครองที่พิพาทอย่างเป็นเจ้าของมาเกิน ๑๐ ปี โจทก์ฟ้องขับไล่ไม่ได้ ให้ยกฟ้อง

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาฟังว่า เมื่อโจทก์ซื้อที่รายนี้โจทก์เห็นแล้วว่าจำเลยกับบุตรหลานตั้งบ้านเรือนอยู่เป็นเนื้อที่ราว ๓ ไร่ ไม่น่าเชื่อตามข้อนำสืบของโจทก์ว่า ก่อนซื้อจำเลยรับว่าอาศัยเจ้าของเดิมอยู่ การที่โจทก์เห็นแล้วว่าที่พิพาทจำเลยกับบุตรหลานใช้เป็นที่อยู่อาศัยยังขืนซื้อ จึงเป็นการไม่สุจริต พิพากษายืน