คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1063/2502

โจทก์ฟ้องว่า ห้องพิพาทเป็นของโจทก์ ก่อนนี้โจทก์มอบให้สำนักงานพระคลังข้างที่เป็นผู้จัดการให้เช่า จำเลยทำสัญญาเช่าห้องพิพาทจากสำนักงานพระคลังข้างที่ ภายหลังโจทก์ถอนคืนการจัดการห้องพิพาทมาจัดการเอง จำเลยยังคงเช่าห้องพิพาทอยู่ต่อมา โดยมิได้ทำสัญญาเช่ากันใหม่ โดยจำเลยมิได้สืบแก้ประกอบทั้งตัวจำเลยเองก็เบิกความรับว่า เมื่อประมาณหนึ่งปีเศษมานี้ คนของโจทก์มาเก็บค่าเช่าห้องพิพาทจากจำเลย จำเลยก็ให้ไปตลอดมา ดังนี้ โจทก์ย่อมมีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลยได้

ฟ้องของโจทก์ไม่ได้บรรยายว่าจำเลยเช่าห้องพิพาทจากโจทก์เมื่อใด มีกำหนดเท่าใด สัญญาสิ้นอายุวันเดือนปีใด แต่โจทก์ได้ส่งสำเนาหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าไปยังจำเลยมาพร้อมกับฟ้องซึ่งมีข้อความครบถ้วนแล้ว ถือว่า ฟ้องของโจทก์ไม่เคลือบคลุม

โจทก์ฟ้องขอให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจากห้องแถวของโจทก์และเรียกค่าเสียหาย

จำเลยให้การปฏิเสธฟ้องและต่อสู้ว่า โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้อง และฟ้องโจทก์เคลือบคลุมไม่ชัดแจ้งว่าจำเลยเช่าจากโจทก์เมื่อใด มีกำหนดเท่าใด สิ้นอายุวันเดือนปีใด ยากแก่การต่อสู้

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยและบริวารออกจาห้องพิพาทและให้ใช้ค่าเสียหาย

จำเลยอุทธรณ์ ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ห้องพิพาทเป็นของโจทก์ ก่อนนี้โจทก์มอบให้สำนักงานพระคลังข้างที่เป็นผู้จัดการให้เช่า จำเลยทำสัญญาเช่าห้องพิพาทจากสำนักงานพระคลังข้างที่ ครั้น พ.ศ. ๒๔๙๘ โจทก์ถอนคือการจัดการห้องพิพาทมาจัดการเอง จำเลยยังคงเช่าห้องพิพาทอยู่ต่อมา โดยมิได้ทำหนังสือสัญญาเช่ากันใหม่ ประกอบทั้งตัวจำเลยเองก็เบิกความรับว่า เมื่อประมาณหนึ่งปีเศษมานี้ คนของโจทก์มาเก็บค่าเช่าห้องพิพาทจากจำเลย จำเลยก็ให้ไปตลอดมา และก่อนฟ้องโจทก์ได้มีหนังสือบอกเลิกการเช่าไปยังจำเลยจริง ดังนี้ โจทก์ย่อมมีอำนาจฟ้องจำเลยได้

เรื่องฟ้องเคลือบคลุม ฟ้องโจทก์ได้กล่าวว่า หนังสือสัญญาเช่าหมดอายุการเช่าแล้ว และโจทก์ก็ได้มีหนังสือบอกเลิกสัญญาเช่าไปยังจำเลย ดังสำเนาท้ายคำฟ้อง สำเนาหนังสือสัญญาท้ายคำฟ้องมีข้อความว่า "ด้วยตามที่ท่านได้ทำสัญญากับสำนักพระคลังข้างที่ฉบับที่ ๒๕๖/๒๔๘๕ ลงวันที่ ๑๕ กรกฎาคม ๒๔๘๕ เช่าโรงแถวหมายเลข ๖๔/๘ ถนนสิบสามห้าง มีกำหนด ๑ ปี นับแต่วันที่ ๑ กรกฎาคา ๒๔๘๕ เป็นต้นไป ค่าเช่าเดือนละ ๑๐ บาท ซึ่งสัญญาเช่าได้สิ้นสุดลงแล้ว โรงแถวที่ท่านเช่านั้น เป็นของวัดบวรนิเวศวิหาร ฯ ได้รับมอบหมายจากสำนักงานพระคลังข้างที่พร้อมด้วยการเช่าตั้งแต่วันที่ ๕ ตุลาคม ๒๔๙๘ มาจัดการผลประโยชน์เอง ซึ่งท่านได้ทราบและประพฤติตามสัญญากับวัดบวรนิเวศวิหารฯ ตลอดมา ฯลฯ ดังนี้ จำเลยย่อมเข้าใจได้ดีโดยตลอด ไม่เป็นฟ้องเคลือบคลุม

พิพากษายืน