คดีนี้คู่ความเปนคนในบังคับอังกฤษ ฎีกาได้ในปัญหาข้อกฎหมาย
จำเลยฎีกาว่า ( ๑ ) จำเลยขอเลื่อนคดีเพื่อเตรียมต่อสู้คดีตามพ.ร.บ.วิธีพิจารณาความแพ่ง ม.๒๘ ( ๒ ) ทรัพย์จำเลยที่ ๓ ไม่ได้ระดมปนกับทรัพย์ของจำเลยที่ ๒ หนี้สินเกิดขึ้นจากบิดาจำเลยที่ ๒ เข้าหุ้นส่วนจำเลยที่ ๓ ไม่ต้องรับผิด
ทางพิจารณาได้ความว่า จำเลยที่ ๒ ที่ ๓ เปนสามีภรรยากัน จำเลยที่ ๒ ไปกู้เงินโจทก์ แลเถียงว่าได้ใช้แล้ว แต่ในวันชี้ ๒ สถาน จำเลยไม่สามารถเอาใบรับเงินมาแสดง จึบขอเลื่อนคดี
ศาลล่างทั้ง ๒ ไม่ยอมให้เลื่อนเห็นว่าเปนการประวิงความ จึงตัดสินให้จำเลยที้ง ๓ ใช้เงินตามสัญญากู้
ศาลฎีกาตัดสินยืนตาม เห็นว่าฎีกาข้อ ๑ ของจำเลยนั้น จำเลยไม่มีทางสืบคดีของตนให้ชนะได้แลอยู่ในดุลยพินิจของศาล ส่วนฎีกาข้อ ๒ นั้นจำเลยไม่ได้เถียงมาชั้นศาลเดิม ให้ยกฎีกาเสีย