คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1079/2539

คำสั่งศาลชั้นต้นที่แสดงว่าผู้ร้องได้กรรมสิทธิ์ที่ดินโดยการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา1382ยังผูกพันอยู่แต่ผู้ร้องไม่สามารถจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ได้เนื่องจากศาลชั้นต้นได้มีคำสั่งในคดีแพ่งอีกเรื่องหนึ่งให้พ.ได้กรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดดังกล่าวโดยการครอบครองเช่นเดียวกันและสำนักงานที่ดินได้ออกใบแทนโฉนดให้แล้วก่อนที่ผู้ร้องจะมายื่นคำร้องขอแสดงกรรมสิทธิ์คดีนี้คำสั่งศาลดังกล่าวถึงที่สุดแล้วไม่อาจเพิกถอนได้ไม่อาจเพิกถอนได้คำสั่งศาลชั้นต้นที่ว่าไม่ต้องจดทะเบียนให้ผู้ใดให้คู่กรณีไปดำเนินการตามกฎหมายต่อไปไม่เป็นการแก้หรือกลับคำสั่งศาลชั้นต้นที่ว่าผู้ร้องได้กรรมสิทธิ์โดยการครอบครองการที่ผู้ร้องไม่สามารถจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ตามสิทธิของตนเนื่องจากพ.ผู้ร้องในคดีแพ่งอีกเรื่องหนึ่งของศาลชั้นต้นจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ก่อนอันเป็นการโต้แย้งสิทธิของผู้ร้องเมื่อผู้ร้องมิได้เป็นคู่ความในคดีดังกล่าวจึงเป็นบุคคลภายนอกมีอำนาจพิสูจน์ได้ว่าตนมีสิทธิในที่ดินโฉนดดังกล่าวดีกว่าพ.ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา145(2)จึงชอบที่เสนอคดีต่อศาลอย่างคดีมีข้อพิพาทไม่อาจร้องขอให้ศาลชั้นต้นมีหนังสือขอให้เจ้าพนักงานที่ดินจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาทแก่ผู้ร้องในคดีนี้ได้

คดีสืบเนื่องมาจากศาลชั้นต้นมีคำสั่งแสดงว่าผู้ร้องได้กรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดเลขที่ 389 เนื้อที่ 1 งาน 20 ตารางวาโดยการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1382ต่อมาเจ้าพนักงานที่ดินจังหวัดชลบุรี สาขาพนัสนิคมมีหนังสือลงวันที่ 15 ธันวาคม 2536 ถึงศาลชั้นต้น หารือว่าศาลมีคำสั่งให้ที่ดินแปลงเดียวกันตกเป็นกรรมสิทธิ์โดยการครอบครองของนางพวง พุฒงามกับผู้ร้องซึ่งบุคคลสองคนต่างรายกันจะให้สำนักงานที่ดินจังหวัดชลบุรี สาขาพนัสนิคม จดทะเบียนโอนกรรมสิทธิ์ให้แก่บุคคลใดจึงจะถูกต้อง ศาลชั้นต้นมีหนังสือลงวันที่ 22 ธันวาคม 2536 ถึงเจ้าพนักงานที่ดินจังหวัดชลบุรีสาขาพนัสนิคม ว่า ไม่ต้องจดทะเบียนให้ผู้ใด ให้คู่กรณีไปดำเนินการตามกฎหมายต่อไป

ผู้ร้องยื่นคำร้องว่า ในคดีที่นางพวง พุฒงามหรือพุดงามร้องขอครอบครองปรปักษ์และเบิกความต่อศาลชั้นต้น เป็นความเท็จนางทิพวรรณหรือสมัยซึ่งได้รับมรดกในที่ดินและบ้านซึ่งปลูกอยู่ในที่ดินดังกล่าวกระทำตามอำเภอใจและมิชอบเข้าไปปักเขตยึดครองที่ดินของผู้ร้องในคดีนี้ เป็นการโต้แย้งกับผู้ร้องขอให้ศาลชั้นต้นมีหนังสือแจ้งไปยังเจ้าพนักงานที่ดินจังหวัดชลบุรี สาขาพนัสนิคม ให้จดทะเบียนที่ดินตามคำร้องขอเป็นของผู้ร้อง

ศาลชั้นต้นมีคำสั่งว่า กรณีไม่มีเหตุเปลี่ยนแปลงคำสั่งเดิมของศาลลงวันที่ 22 ธันวาคม 2536 ให้ยกคำร้อง

ผู้ร้อง อุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์ ภาค 1 พิพากษายืน

ผู้ร้อง ฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า คำสั่งศาลชั้นต้นที่แสดงว่าผู้ร้องได้กรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดเลขที่ 389 ตำบลดอนทอง อำเภอพนัสนิคมจังหวัดชลบุรี โดยการครอบครองตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 1382 ยังคงผูกพันอยู่แต่ผู้ร้องไม่สามารถจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ได้ เนื่องจากเมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2528ศาลชั้นต้นได้มีคำสั่งตามคดีแพ่งแดงที่ 211/2528 ว่า นางพวงพุฒงาม ได้กรรมสิทธิ์ที่ดินโฉนดดังกล่าวโดยการครอบครองเช่นเดียวกัน และสำนักงานที่ดินได้ออกแบบแทนโฉนดให้แล้วก่อนที่ผู้ร้องจะมายื่นคำร้องขอแสดงกรรมสิทธิ์คดีนี้ คำสั่งศาลดังกล่าวถึงที่สุดแล้ว ไม่อาจเพิกถอนได้ คำสั่งศาลชั้นต้นที่ว่าไม่ต้องจดทะเบียนให้ผู้ใด ให้คู่กรณีไปดำเนินการตามกฎหมายต่อไปไม่เป็นการแก้หรือกลับ คำสั่งศาลชั้นต้นที่ว่าผู้ร้องได้กรรมสิทธิ์โดยการครอบครอง การที่ผู้ร้องไม่สามารถจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ตามสิทธิของตนเนื่องจากนางพวง ผู้ร้องในคดีแพ่งแดงที่ 211/2528 ของศาลชั้นต้นจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ก่อนอันเป็นการโต้แย้งสิทธิของผู้ร้อง เมื่อผู้ร้องมิได้เป็นคู่ความในคดีดังกล่าวจึงเป็นบุคคลภายนอกมีอำนาจพิสูจน์ได้ว่าตนมีสิทธิในที่ดินโฉนดดังกล่าวดีกว่านางพวงตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์แพ่ง มาตรา 145(2) จึงชอบที่เสนอคดีต่อศาลอย่างคดีมีข้อพิพาท ไม่อาจร้องขอให้ศาลชั้นต้นมีหนังสือขอให้เจ้าพนักงานที่ดินจดทะเบียนการได้มาซึ่งกรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาทแก่ผู้ร้องในคดีนี้ได้ ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษาชอบแล้ว

พิพากษายืน