คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1081/2477

ศาลพิพากษาให้จำเลยใช้ทรัพย์เมื่อคดีถึงที่สุดแล้วเจ้าทรัพย์ซึ่งเป็นเจ้าทุกข์ร้องต่อศาลขอให้สั่งจำเลยแทนราคาทรัพย์ได้ตาม ม.92-18

เดิมศาลพิพากษาว่าจำเลยมีผิดตามมาตรา ๓๐๔ ให้จำคุก ๑ เดือนแต่ให้รอการลงอาชญาไว้ แลให้จำเลยใช้ทรัพย์ ๒๘๐ บาท แก่เจ้าทรัพย์ คดีถึงที่สุดจำเลยไม่สามารถใช้ทรัพย์แก่เจ้าทรัพย์ ๆ ซึ่งเป็นเจ้าทุกข์จึงขอให้ศาลจำจำเลยแทนราคาทรัพย์ ศาลเดิมมีคำสั่งให้จำจำเลยแทนราคาทรัพย์ ๒๘๐ วันตามมาตรา ๑๘

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกาว่า ศาลจะใช้ ม.๙๒ มาบังคับจำเลยในเมื่อคดีถึงที่สุดแล้วไม่ได้

ศาลฎีกาเห็นว่าเจ้าทรัพย์ซึ่งเป็นเจ้าทุกข์มีอำนาจขอให้ศาลบังคับคดีได้ตามพระราชบัญญัติเพิ่มเติมวิธีพิจารณาความอาชญา ร.ศ.๑๒๖ ม.๕ ได้ การบังคับให้คืนทรัพย์หรือใช้ค่าสินไหมตามมาตรา ๙๒ เมื่อไม่มีใช้ ศาลสั่งให้จำแทนเงินได้ตามมาตรา ๑๘ แลเห็นว่าเมื่อคดีถึงที่สุดแล้วจึงจะจัดการยึดทรัพย์หรือจำแทนได้ จึงพิพากษายืนตามศาลล่าง