คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1095/2477

อย่างไรเรียกว่าคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมาย พ.ร.บ.ปกครองท้องที่ +นายอำเภอมีหน้าที่ดูแลรักษาที่สาธารณประโยชน์ฉะนั้น+สั่งนายอำเภอที่ห้ามมิให้+ทำนารุกล้ำเข้าไปในเขตต์ที่สาธารณจึงเป็นคำสั่งนั้นชอบด้วยกฎหมาย เมื่อผู้ใดไม่เชื่อฟังยังขืนทำนารุกล้ำเข้าไปต้องมีผิดฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานอันชอบด้วยกฎหมาย

คดีนีได้ความว่าที่ดินรายพิพาทเป็นที่ของหนองซึ่งเป็นที่สาธารณประโยชน์ โดยสภาพมาแต่ตั้งเดิม แต่เจ้าพนักงานยังมิได้จัดการขึ้นทะเบียน เมื่อ พ.ศ.๒๔๗๓ จำเลยได้ซื้อที่นาแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้แนวเขตต์ขอบหนองนี้ แล้วทำนารุกเข้าไปเขตต์หนอง นายอำเภอจึงจัดการปักหลักตามแนวเขตต์หนองแลประกาศห้ามมิให้ราษฎรทำนารุกล้ำเข้าไปในเขตต์ที่ปักไว้เพราะเป็นที่สาธารณประโยชน์ แลได้จัดการขึ้นทะเบียนเมื่อ พ.ศ.๒๔๗๖ จำเลยไม่ฟังยังขืนทำนาเข้าไปในเขตต์ที่หวงห้ามอีก โจทก์จึงฟ้องขอให้ลงโทษฐานขัดคำสั่งเจ้าพนักงานตามมาตรา ๓๓๔

ศาลฎีกาเห็นว่าการที่นายอำเภอได้ปฏิบัติดังนี้ ได้ชื่อว่าได้กระทำตามหน้าที่ซึ่งมีอยู่ในพ.ร.บ.ปกครองท้องที่ พ.ศ.๒๔๕๗ ม.๑๒๒ ฉะนั้นคำประกาศที่ห้ามจึงต้องถือว่าเป็นคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมายเมื่อจำเลยทราบประกาศแล้วไม่เชื่อฟังยังบังอาจขืนทำนาเข้าไปในเขตต์ที่หวงห้ามอีกดังนี้ จำเลยต้องมีผิดตามมาตรา ๓๓๔ ข้อ ๒ ฐานขัดคำสั่งอันชอบด้วยกฎหมาย จึงพิพากษายืนตามศาลเดิมให้ปรับจำเลยเป็นพินัย ๒๐ บาท