คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1096/2482

ศาลอุทธรณ์สั่งจำหน่ายคดีเพระส่งสำเนาฟ้องอุทธรณ์ให้แก่จำเลยไม่ได้ต่อมาเมื่อทราบที่อยู่ของจำเลย โจทก์จะร้องขอให้ศาลออกหมายเรียกหรือหมาย+ จำเลยมารับสำเนาอุทธรณ์ฟ้องร้องโดยตรงต่อศาลชั้นต้น+เป็นเจ้าหน้าที่ จะมาร้อง+ศาลอุทธรณ์ให้สั่งศาลชั้นต้นออกหมายดังนั้นไม่ได้

ศาลชั้นต้นพิพากษายกฟ้องโจทก์ ๆ อุทธรณ์ แต่ส่งสำเนาอุทธรณ์ให้จำเลยมิได้ ศาลอุทธรณ์จึงสั่งจำหน่ายคดี ต่อมาโจทก์ทราบว่าจำเลยอยู่ที่ตำบลแม่สอด จึงยื่นคำร้องต่อศาลอุทธรณ์ขอให้สั่งศาลชั้นต้นออกหมายเรียกหรือหมายจับจำเลยมารับสำเนาฟ้องอุทธรณ์ ฯลฯ ศาลอุทธรณ์สั่งคำร้องว่าการส่งสำเนาเป็นหน้าที่ศาลชั้นต้นที่จะสั่งดำเนินตามประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.๑๙๘,๒๐๐ และ ๒๐๑ โจทก์ชอบที่จะร้องต่อศาลชั้นต้น จึงให้ยกคำร้องโจทก์

โจทก์ฎีกา ศาลฎีกาเห็นว่าการที่ศาลชั้นต้นส่งสำนวนอุทธรณ์ไปศาลอุทธรณ์โดยส่งสำเนาอุทธรณ์ยังไม่ได้นั้นก็โดยปฏิบัติตามมาตรา ๒๐๑ แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญาและศาลอุทธรณ์จะพิจารณาโดยไม่มีตัวจำเลยไม่ได้ เพราะฉะนั้นการดำเนินคดีจึงต้องย้อนต้นส่งสำเนาอุทธรณ์ใหม่ตามกฎหมายหน้าที่ดำเนินการชั้นนี้ตามประมวลวิธีพิจารณาอาญาตกอยู่แต่ศาลชั้นต้นที่จะสั่ง ชอบที่โจทก์จะยื่นคำร้องต่อศาลชั้นต้น จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์