คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 11/2492

บริษัทจำกัดเป็นผู้เช่าเคหะเพื่อใช้เป็นสำนักงานประกอบการค้าแม้จะมีผู้จัดการอยู่ในที่เช่าก็ดีพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ ก็ไม่คุ้มครองเพราะไม่ได้เช่าเป็นที่อยู่อาศัยตามความหมายแห่งพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าฯ

โจทก์ฟ้องว่าจำเลยทำสัญญาเช่าตึกของโจทก์ทำการค้า สัญญาเช่าสิ้นอายุแล้ว โจทก์ได้บอกกล่าวไม่ประสงค์จะต่ออายุสัญญาเช่าต่อไปจำเลยไม่ฟังคำบอกกล่าว จึงขอให้ขับไล่ จำเลยให้การว่า จำเลยได้เช่าห้องโจทก์ใช้เป็นที่อยู่อาศัย จำเลยเป็นผู้ได้ใช้หรือได้รับประโยชน์ในทรัพย์สินที่เช่าแม้สัญญาเช่าจะสิ้นอายุ โจทก์ก็ไม่มีสิทธิฟ้องจำเลยให้เลิกใช้ประโยชน์ในการเช่า ต้องห้ามตามพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า ศาลชั้นต้นพิพากษาให้ขับไล่จำเลยศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า บริษัทจำเลยเป็นผู้เช่าเพื่อใช้เป็นสำนักงานประกอบการค้าแม้จะมีนายแต้ยู่จงผู้จัดการอยู่ในที่เช่าก็ดี พระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่าก็ไม่คุ้มครองจำเลย เพราะไม่ได้เช่าเป็นที่อยู่อาศัยตามความหมายในพระราชบัญญัติควบคุมค่าเช่า

พิพากษายืน