คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 110/2480

กู้เงินกันแม้จะไม่เกินกว่า 50 บาท ถ้าหากได้ทำหนังสือไว้เป็นหลักฐาน ผู้กู้จะนำพะยานบุคคลมาสืบว่าได้ใช้ให้ตามสัญญาแล้วไม่ได้กรณีเช่นนี้ต้องบังคับตาม ม.653 วรรค 2 แห่งประมวลแพ่ง ฯ ประมวลวิธีพิจารณาแพ่ง ม.94 พะยาน

ได้ความว่าจำเลยทำหนังสือสัญญากู้เงินของโจทก์ไป ๕๐ บาท โจทก์จึงฟ้องเรียกเงินตามสัญญา

จำเลยต่อสู้ว่า ได้ใช้เงินให้โจทก์แล้วการใช้ไม่ได้ทำเป็นหลักฐานหนังสือ มีแต่พะยานบุคคลรู้เห็นเท่านั้น

ศาลชั้นต้นเห็นว่ากู้เงินกันเพียง ๕๐ บาทกฎหมายไม่ได้บัญญัติให้มีหลักฐานเป็นหนังสือ การสืบถึงการใช้เงินจึงไม่ต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือด้วย จำเลยนำสืบได้ว่าได้ชำระหนี้เสร็จแล้ว จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

ศาลอุทธรณ์วินิจฉัยว่า การกู้เงินรายนี้มีหลักฐานเป็นหนังสือ จำเลยอ้างว่าใช้แล้วจำเลยก็ต้องมีหลักฐานเป็นหนังสือมาสืบตาม ม.๖๕๓ วรรค ๒ ไม่ควรรับฟังคำพะยานบุคคล จึงพิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

ศาลฎีกาตัดสินว่าการกู้เงินไม่เกิน ๕๐ บาทตามมาตรา ๖๕๓ วรรค ๑ ไม่จำต้องทำเป็นหนังสือก็ใช้ได้ แต่หากว่าได้ทำเป็นหนังสือกู้ยืมเงินกันไว้แต่ต้นแล้ว การใช้เงินก็เป็นไปตามมาตรา ๖๕๓ วรรค ๒ โจทก์ยังมีหนังสือกู้เงินอยู่ จำเลยไม่มีหลักฐานมาแสดงหักล้างตามมาตรา ๖๕๓ วรรค ๒ จึงพิพากษายืนตามศาลอุทธรณ์