คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 110/2492

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจลงไปสุ่มปลาในนาของนายมาแล้วเหยียบย่ำข้าวกล้าเสียหายขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญามาตรา 324 ดังนี้ ฟ้องของโจทก์ไม่พอจะเข้าใจได้ว่าจำเลยมีเจตนาโดยตรงที่จะเหยียบย่ำต้นข้าวให้เสียหาย รูปคดียังไม่เป็นความผิดตามมาตรา 324 กฎหมายลักษณะอาญา./

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยบังอาจลงไปสุ่มปลาในนาของนายมา แล้วเหยียบย่ำข้าวกล้าในนาของนายมาเสียหายขอให้ลงโทษตาม ก.ม.ลักษณะอาญา มาตรา ๓๒๔ จำเลยให้การรับสารภาพ ศาลชั้นต้นเห็นว่าฟ้องของโจทก์กล่าวว่า จำเลยมีเจตนาเพียงลงไม่สุ่มปลาในนาเท่านั้น มิได้มีเจตนาทำให้ข้าวกล้าเสียหาย ไม่มีผิดตามข้อหา พิพากษายกฟ้อง ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน.

โจทก์ฎีกา,

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ฟ้องของโจทก์ไม่พอเข้าใจได้ว่า จำเลยมีเจตนาเหยียบย่ำต้นข้าวของนายมาให้เสียหาย คงฟังได้แต่เพียงว่าจำเลยมีเจตนาบังอาจลงไปสุ่มปลาในนา และจำเลยได้เหยียบต้นข้าวเสียหายเท่านั้น หาใช่มีเจตนาโดยตรงที่จะแกล้งเหยียบต้นข้าวให้เสียหายไม่ รูปคดีไม่เป็นความผิดตามมาตรา ๓๒๔

พิพากษายืน./