คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 110/2513

ข้อเท็จจริงฟังได้ว่า จำเลยไม่พอใจผู้เสียหายขึ้นมาในขณะที่ดื่มสุรากัน จำเลยจึงใช้มีดยาวทั้งด้าม 35 เซนติเมตร ตัวมีดยาว 15 เซนติเมตร ใบมีดกว้าง 3 เซนติเมตร แทงผู้เสียหาย 1 ที ที่บนเรือน ถูกผู้เสียหายที่หน้าอกขวา ทะลุปอด แล้วมิได้แทงซ้ำอีกทั้ง ๆ ที่มีโอกาสจะแทงอีกได้ แม้เมื่อผู้เสียหายตกลงไปข้างล่างแล้ว จำเลยก็หาได้ติดตามลงไปทำร้ายอีกไม่ ย่อมถือได้ว่าจำเลยมีเจตนาแต่เพียงทำร้ายร่างกายผู้เสียหายเท่านั้น มิได้มีเจตนาฆ่า

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยใช้มีดปลายแหลมแทงผู้เสียหายโดยมีเจตนาฆ่า ขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๘๘, ๘๐

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามฟ้อง ให้ลงโทษจำคุก ๑๐ ปี

จำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า แม้มีดที่จำเลยใช้แทงยาวทั้งด้าม ๓๕ เซนติเมตร ตัวมีดยาว ๑๕ เซนติเมตร ใบมีดกว้าง ๓ เซนติเมตร ก็ตาม แต่จำเลยแทงทีเดียว คงฟังได้ว่าจำเลยทำร้ายผู้เสียหายจนได้รับอันตรายแก่กายสาหัสเท่านั้น พิพากษาว่าจำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๙๗ จำคุกจำเลยไว้ ๓ ปี

โจทก์ฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า สาเหตุที่จำเลยแทงผู้เสียหายมีเพียงจำเลยไม่พอใจผู้เสียหาย ขึ้นมาในขณะที่ดื่มสุราอยู่ จำเลยได้แทงผู้เสียหายไปในขณะนั้นทีเดียว ถูกที่หน้าอกข้างขวา ทะลุปอด แทงแล้วจำเลยก็ปล่อยมิได้แทงซ้ำ ซึ่งหากจำเลยจะแทงอีก จำเลยก็ทำได้แต่จำเลยก็หาทำไม่ ผู้เสียหายตกลงไปข้างล่างแล้วจำเลยก็หาได้ติดตามลงไปทำร้ายอีกไม่ ดังนี้ พออนุมานได้ว่าจำเลยมีเจตนาแต่เพียงทำร้ายร่างกายผู้เสียหายเท่านั้น มิได้มีเจตนาฆ่า

พิพากษายืน