คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1103/2493

ทำการวิดน้ำจับปลาในบ่อ ซึ่งอยู่ในที่ดินของตนเองเมื่อบ่อนั้นไม่ใช่เป็นบ่อที่ล่อสัตว์น้ำจากที่จับสัตว์น้ำแล้วก็ไม่ถือว่าเป็นบ่อสัตว์น้ำดังที่ บัญญัติไว้ในกฎกระทรวงฉะบับที่ 6 พ.ศ. 2490 ข้อ 1 ซึ่งออกตาม พ.ร.บ.การประมง 2490

ทำการประมงในบ่อเช่นนี้ จึงไม่ขออนุญาตต่อพนักงานเจ้าหน้าที่

โจทก์ฟ้องหาว่า จำเลยสมคบกันวิดน้ำทำการประมงในบ่อล่อสัตว์น้ำหนองเข้ ซึ่งเป็นหนองสาธารณะโดยมิได้รับอนุญาต ขอให้ลงโทษตาม พ.ร.บ.การประมง ๒๔๙๐ มาตรา ๑๘, ๖๒ และริบของกลาง

จำเลยให้การว่า ได้วิดน้ำและจับปลาในบ่อของจำเลย ซึ่งได้ลงทุนสร้างทำขึ้นสำหรับล่อและกักเลี้ยงปลาในหนองนาของนายจวงจำเลยเอง

ศาลชั้นต้นเห็นว่าข้อเท็จจริงฟังไม่ได้ว่าหนองรายนี้เป็นหนองสาธารณะ จึงพิพากษายกฟ้อง

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า หนองรายนี้ฟังไม่ได้ว่าเป็นหนองสาธารณะ แต่จำเลยจับปลาเป็นบ่อล่อสัตว์น้ำจึงต้องได้รับอนุญาตก่อน พิพากษากลับให้ปรับจำเลยคนละ ๕๐ บาท ตาม พ.ร.บ.การประมง ๒๔๙๐ มาตรา ๑๘, ๖๒

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า โจทก์ฟ้องว่าจำเลยวิดน้ำทำการประมงในบ่อล่อสัตว์น้ำหนองเข้ ซึ่งเป็นหนองสาธารณะโดยมิได้รับอนุญาต เมื่อข้อเท็จจริงฟังได้ว่าหนองเข้ไมใช่หนองสาธารณะแล้ว การที่จำเลยวิดน้ำทำการประมงในบ่อล่อสัตว์ในที่ของจำเลย จะเอาผิดแก่จำเลยยังมิได้ เพราะคดีไม่ได้ความว่าบ่อรายนี้ล่อสัตว์น้ำจากที่จับสัตว์น้ำ ดังที่บัญญัติไว้ในกฎกระทรวงฉะบับที่ ๖ พ.ศ. ๒๔๙๐ ข้อ ๑

จึงพิพากษากลับ ให้ยกฟ้อง