คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1105/2524

การที่ลูกจ้างเมาสุราขับรถยนต์ของนายจ้างชนรถของผู้อื่นทำให้รถของนายจ้างเสียหายเล็กน้อยนั้น แม้นายจ้างจะมีระเบียบว่าดื่มสุราแล้วเมาอาละวาดอาจมีโทษถึงถูกไล่ออกก็ตาม แต่การเมาสุราแล้วขับรถ มิใช่เมาสุราอาละวาดการกระทำของลูกจ้างจึงเป็นเพียงฝ่าฝืนระเบียบที่ห้ามลูกจ้างขับรถโดยไม่ได้รับอนุญาตเท่านั้นซึ่งมิได้กำหนดไว้ว่ามีโทษสถานใดแสดงว่ามิได้ประสงค์ให้เป็นกรณีที่ร้ายแรงเสมอไป จึงต้องย่อมแล้วแต่พฤติการณ์เป็นเรื่องๆ ไป และเมื่อไม่ได้ความว่าลูกจ้างเมามากจนไม่สามารถขับรถได้ทั้งยังได้ขับอยู่ภายในบริเวณโรงงานในตอนดึก โอกาสที่จะเกิดความเสียหายมีน้อย ประกอบกับความเสียหายที่เกิดขึ้นก็ไม่มากจึงถือไม่ได้ว่าเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของนายจ้างในกรณีร้ายแรง

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยได้จ้างโจทก์เป็นลูกจ้างประจำแล้วได้เลิกจ้างโจทก์โดยโจทก์ไม่ได้ทำผิดข้อบังคับอันเป็นการร้ายแรง โจทก์เพียงแต่ขับรถยนต์ของจำเลยซึ่งจอดอยู่กลางถนนเพื่อเข้าจอดให้เรียบร้อย แต่ได้ขับไปเบียดรถจักรยานจำเลยจึงหาเหตุเลิกจ้างโจทก์ทันทีโดยไม่ยอมจ่ายค่าชดเชยให้ ขอให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยให้แก่โจทก์

จำเลยให้การว่า โจทก์ได้กระทำผิดระเบียบข้อบังคับของจำเลยอย่างร้ายแรงเมาสุราและลักลอบขับรถกระบะของจำเลยไปใช้ส่วนตัวโดยไม่ได้รับอนุญาต แล้วขับรถของจำเลยไปชนรถของคนงาน รถของจำเลยเสียหาย จำเลยจึงเลิกจ้างและไม่ได้จ่ายค่าชดเชย

ศาลแรงงานกลางวินิจฉัยว่า การกระทำของโจทก์เป็นการผิดระเบียบข้อบังคับของจำเลยไม่เป็นการร้ายแรง จำเลยเลิกจ้างโดยไม่จ่ายค่าชดเชยเป็นการไม่ชอบ พิพากษาให้จำเลยจ่ายค่าชดเชยให้แก่โจทก์

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีแรงงานวินิจฉัยว่า จำเลยมีระเบียบว่าถ้าลูกจ้างดื่มสุราแล้วเมาอาละวาดอาจมีโทษถึงถูกไล่ออก แต่การเมาสุราแล้วขับรถมิใช่เมาสุราอาละวาดจะปรับเป็นกรณีดื่มสุราแล้วเมาอาละวาดมิได้ การกระทำของโจทก์เป็นเพียงฝ่าฝืนระเบียบที่ห้ามลูกจ้างทำการขับรถของจำเลยโดยไม่ได้รับอนุญาต กรณีนี้ระเบียบของจำเลยมิได้กำหนดไว้ว่าการฝ่าฝืนมีโทษสถานใด แสดงว่ามิได้ประสงค์ให้เป็นกรณีที่ร้ายแรงเสมอไป จึงย่อมแล้วแต่พฤติการณ์เป็นเรื่อง ๆ ไป กรณีแห่งคดีนี้แม้โจทก์ขับรถทั้งที่เมาสุรา และได้ขับไปชนรถจักรยานของผู้อื่นเป็นเหตุให้รถยนต์ของจำเลยเสียหาย แต่ไม่ได้ความว่าโจทก์เมามากจนอยู่ในสภาพไม่สามารถขับรถได้ ทั้งยังได้ขับอยู่ภายในบริเวณโรงงานของจำเลยในเวลากลางคืนตอนดึก โอกาสที่จะเกิดความเสียหายมีน้อย ประกอบกับความเสียหายที่เกิดขึ้นก็ไม่มาก จึงถือไม่ได้ว่าเป็นการฝ่าฝืนระเบียบข้อบังคับของนายจ้างในกรณีที่ร้ายแรง

พิพากษายืน