คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1111/2481

+ทางพิจารณาไม่ปรากฎว่าถูกใช้ให้กระทำความผิดกระทำผิดตามฟ้องแล้วต้องหาว่าเป็นผู้ใช้ก็จะมีความผิดด้วยมิได้ ต้องยกฟ้องเช่นเดียวกัน ประมวลวิธีพิจารณาอาญา ม.219

โจทก์ฟ้องหาว่าจำเลยที่ ๑ ถึงที่ ๔ สมคบกันใช้จ้างวานจำเลยที่ ๕-๖ ฆ่า ต.ถึงแก่ความตาย

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์พิพากษาว่าพะยานโจทก์เบิกความแตกต่างขัดกันไม่มีน้ำหนักที่จะฟังได้ว่าใครเป็นผู้ยิง ต.ข้อหา ในฐานสมคบและใช้จ้างวานจึงตกไป พิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์

โจทก์ฎีกาว่าถึงแม้หลักฐานสำหรับจำเลยที่ ๖ ไม่เพียงพอแล้วหลักฐานฉะเภาะตัวจำเลยที่ ๑ ถึง ๕ หาได้ตกไปด้วยไม่

ศาลชั้นต้นรับฎีกาโจทก์ฉะเภาะจำเลยที่ ๑ ถึง ๕

ศาลฎีกาตัดสินว่าเมื่อทางพิจารณาเห็นว่าคดีส่วนตัวจำเลยที่ ๖ ซึ่งโจทก์หาว่าเป็นผู้ลงมือยิงทางพิจารณาไม่ได้ความสมฟ้องว่าจำเลยที่ ๖ ได้กระทำผิดแล้วผู้ที่ต้องหาว่าสมคบกับจำเลยที่๖ ก็มีความผิดไม่ได้ พิพากษาให้ยกฎีกาโจทก์