คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1111/2496

สัญญากู้มีข้อความชัดแจ้งว่าจำเลยได้กู้และได้รับเงินไปครบถ้วนแล้ว จำเลยจะนำสืบว่าความจริงจำเลยมิได้รับเงินไปแต่เป็นเรื่องเช่านาโจทก์ทำโจทก์เกรงจะไม่ได้ค่าเช่า จึงให้จำเลยทำเป็นสัญญากู้เงิน นั้น นำสืบไม่ได้(อ้างคำพิพากษาฎีกาที่ 246/2485 และ 799/2493)

การดำเนินคดีในทางแพ่งนั้นเมื่อฝ่ายชนะคดีมิได้แต่งตั้งทนายว่าความ ศาลก็ไม่จำต้องพิพากษาให้ฝ่ายแพ้คดีใช้ค่าทนายแทน

โจทก์ฟ้องเรียกเงินกู้จากจำเลยตามสัญญากู้

จำเลยต่อสู้ว่าไม่ได้กู้ ความจริงเป็นเรื่องเช่านาโจทก์ทำโจทก์เกรงว่าจะไม่ได้ค่าเช่าจึงให้จำเลยทำเป็นสัญญากู้

ศาลชั้นต้นพิพากษาให้จำเลยใช้เงินตามฟ้อง

ศาลอุทธรณ์พิพากษายืน

จำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า ตามสำเนาเอกสารที่จำเลยรับมีข้อความชัดแจ้งว่า จำเลยได้กู้และได้รับเงินไปครบถ้วนเสร็จแล้ว จำเลยจะนำสืบตามข้อต่อสู้ไม่ได้ ตามนัยแห่งคำพิพากษาฎีกาที่ 246/2485 และ 799/2493

แต่ที่จำเลยฎีกาว่าศาลอุทธรณ์ให้จำเลยใช้ค่าทนายแทนโจทก์ยังไม่ชอบ เพราะโจทก์หาได้มีทนายแก้ต่างอย่างใดไม่นั้น เห็นว่าตามตาราง 6 อัตราค่าทนายความได้มีหมายเหตุไว้ว่า การที่ศาลจะคิดค่าทนายความให้แก่ผู้ชนะคดีนั้นให้พิจารณาตามคดีที่ยากและง่ายกับเทียบดูเวลาและงานที่ทนายความต้องปฏิบัติในการว่าคดีเรื่องนั้น แล้วกำหนดให้ตามที่เห็นสมควร เมื่อความจริงปรากฏว่าโจทก์ในคดีนี้หาได้แต่งตั้งทนายว่าความไม่ จึงไม่ตรงกับความประสงค์ของกฎหมายดังกล่าวแล้ว พิพากษาแก้เฉพาะค่าทนายเป็นอันไม่ต้องให้จำเลยใช้ นอกจากที่แก้คงพิพากษายืน