คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1115/2481

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยฐานแจ้งความเท็จทำให้เสื่อมเสียอิศรภาพและทำให้เสียทรัพย์ โดยบรรยายฟ้องว่าจำเลยโกรธเคืองโจทก์ จึงจับโจทก์ส่งตำรวจหาว่าโจทก์ขุดมันและสับฟันรั้วสวนของจำเลย โจทก์ต้องถูกคุมขังอยู่ 3 วันจึงมีประกันไป โจทก์ต้องเสียทรัพย์ตามบัญชีท้ายฟ้อง ภายหลังเจ้าพนักงานเห็นว่าคดีไม่มีมูลจึงปล่อยโจทก์ดังนี้ ฟ้องของโจทก์ไม่มีมูล ที่ศาลจะรับไว้พิจารณาต้องยกฟ้อง

โจทก์ฟ้องบรรยายความว่าจำเลยทั้ง ๓ มาขอมันของโจทก์ ๆ ไม่ให้ จำเลยโกรธจึงหาว่าโจทก์ขุดมันและสับฟันรั้วสวนของจำเลย แล้วจับโจทก์พร้อมด้วยมันส่งสถานีตำรวจ ตำรวจกักขังโจทก์ไว้ ๓ วันกับ ๒ คืนจึงยอมให้มีประกันไป โจทก์ต้องเสียทรัพย์ไปหลายอย่างตามบัญชีท้ายฟ้องภายหลังเจ้าพนักงานเห็นว่าคดีไม่มีมูลจึงปล่อยโจทก์ จำเลยมีความผิดตามกฎหมายอาญา ม.๖๓,๑๑๘,๒๗๐,๒๗๑,๓๒๔,๑๕๙

ศาลฎีกาตัดสินว่าคำฟ้องของโจทก์มิได้เป็นไปตามที่บังคับไว้ใน ม.๑๕๘ (๕) แห่งประมวลวิธีพิจารณาอาญา เพราะโจทก์ไม่ได้บรรยายในฟ้องว่าการที่จำเลยกล่าวหาโจทก์ต่อเจ้าพนักงานจำเลยได้แจ้งความเท็จประการใดหรือจำเลยได้รู้แล้วว่าที่ตนแจ้งความนั้นเป็นเท็จ โจทก์กล่าวแต่ว่าจำเลยกล่าวหาว่าโจทก์ลักทรัพย์และทำให้เสียทรัพย์แล้วเจ้าพนักงานสั่งปล่อยโจทก์ที่ศาลล่างพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์ชอบแล้วยืนตาม