คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1118/2479

เมื่อวัตถุพะยานกับพะยานบุคคขัดกันศาลต้องรับฟังวัดถุพะยานมากกว่ากะสุนปืนลูกซองนั้นถ้าโจทก์ไม่นำพะยานผู้ชำนาญมาพิศูจน์ว่าใช้กับปื่นสั้นได้แล้ว ศาลถือว่าใช้กับปืนสั้นไม่ได้

คดีนี้จำเลยต้องหาว่าใช้อาวุธปืนยิง บ.แลผู้อื่นอีกหลายคนมีบาดเจ็บ

ทางพิจารณาปรากฎตามคำพะยานโจทก์ว่าปืนที่จำเลยใช้ยิง บ.นั้นเป็นปืนชะนิดสั้นขนาดยาวประมาณ ๑ คืบ บ.ถูกยิงหนึ่งนัดแต่มีผู้ต้องบาดเจ็บ ๔ คน แต่กะสุนปืนฝังติดอยู่ในเนื้อ พ. แต่ปรากฎตามรายงานชันสูตร์บาดแผลของกรมการอำเภอว่า บาดแผลของผู้ตายเป็นรอยถูกกะสุนปืนลูกของ

ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า เมื่อวัดถุพะยานกับพะยานบุคคลขัดกันเช่นนี้ ศาลต้องถือเอาว่าวัดถุพะยานเป็นพะยานที่รับฟังได้มากกว่าเห็นว่าผู้ต้องเสียหายถูกยิงด้วยลูกซอง แต่พะยานบุคคลของโจทก์ว่าเป็นปืนสั้นดังนี้ จะรับฟังคำพะยานที่ขัดกันนี้หาได้ไม่ พะยานโจกท์ตกอยู่ในฐานะสงสัย จึงพิพากษาให้ยกฟ้องโจทก์