คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1119/2502

จำเลยเป็นราษฎร ใช้มีดแทงนายผลตายโดยมีเหตุให้จำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่านายผลเป็นผู้ร้ายปล้นทรัพย์นายเป จนผู้ใหญ่บ้านตีเกราะเรียกให้ราษฎรช่วยกันติดตามจับ แม้นายผลจะหนีต่อไปเพราะกลัวจะถูกจำเลยกับราษฎรทำร้าย จำเลยก็เข้าใจโดยสุจริตว่า จะต้องจับนายผลเพราะเป็นผู้ร้ายให้ได้ตามคำเรียกร้องของผู้ใหญ่บ้านเมื่อนายผลต่อสู้ก็ต้องใช้กำลัง แต่การที่จำเลยแทงนายผลตายนั้นเป็นการกระทำเกินสมควรแก่เหตุ และเกินกว่าความจำเป็นที่จะต้องกระทำ ศาลย่อมลดโทษให้ต่ำลงตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 69 ได้

โจทก์ฟ้องว่า จำเลยสมคบกันตีและแทงนายผลตายโดยเจตนาฆ่าขอให้ลงโทษตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288 ริบของกลาง

จำเลยทั้งสองปฏิเสธ

ศาลชั้นต้นเห็นว่า นายกัณหาจำเลยแทงนายผลจริง โดยนายผลถือกางเกงวิ่งหนีจากที่ขอถ่ายอุจจาระ แต่ฟังไม่ได้ว่านายสาได้แทงนายผลด้วย พิพากษาว่านายกัณหาจำเลยผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288ให้จำคุก 15 ปี ลดโทษเพราะมีคำรับชั้นสอบสวนให้ 1 ใน 3 คง จำคุก 10 ปี ของกลางริบ ปล่อยนายสาจำเลย

นายกัณหาจำเลยอุทธรณ์

ศาลอุทธรณ์เห็นว่า นายฤทธิ์กับพวกมีปืนขู่เอาเงินจากนายเปจำเลยตามจับนายฤทธิ์กับพวกตามความเข้าใจอันสุจริต นายผลถูกจับแล้วหนีเพราะกลัวจะถูกทำร้าย การที่จำเลยไล่ตามไปทำร้ายนายผลจึงไม่มีเหตุแก้ตัว พิพากษายืน

นายกัณหาจำเลยฎีกา

ศาลฎีกาเห็นว่า พฤติการณ์เป็นที่เห็นได้ว่า นายกัณหาจำเลยใช้กำลังทำร้ายนายผลโดยมีเหตุให้จำเลยเข้าใจโดยสุจริตว่า นายผลเป็นผู้ร้ายปล้นทรัพย์นายเป จนผู้ใหญ่บ้านตีเกราะเรียกให้ราษฎรช่วยกันติดตามจับ แม้นายผลจะหนีต่อไปเพราะกลัวจะถูกจำเลยกับราษฎรทำร้าย นายกัณหาจำเลยก็เข้าใจโดยสุจริตว่าจะต้องจับนายผลเพราะเป็นผู้ร้ายให้ได้ ตามคำเรียกร้องของผู้ใหญ่บ้าน เมื่อนายผลต่อสู้ก็ต้องใช้กำลัง แต่จำเลยแทงนายผลตาย เป็นการกระทำเกินสมควรแก่เหตุ และเกินกว่าความจำเป็นที่จะต้องกระทำเพื่อป้องกันตัว ควรลดโทษให้จำเลยต่ำกว่าศาลล่างทั้งสองได้กำหนดมา

ศาลฎีกาพิพากษาแก้ศาลอุทธรณ์ ให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 288, 69 จำคุกนายกัณหาจำเลยไว้ห้าปี และคงให้ริบมีดของกลางตามคำพิพากษาศาลอุทธรณ์